Girls home in Tenjo
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
10 April 2010 | Colombia, Bogotá
Vanmorgen heb ik bij het ontbijt allereerst afscheid genomen van Peter en Eline Anker. Het zijn gezellige reisgenoten. Peter zit boordevol smeuïge verhalen, en zou zo nog een week kunnen vullen. Dat maakte de afgelopen dagen erg gezellig. Zij gaan terug naar Curacao, waar ze op vakantie waren, en begin volgende week vertrekken ze weer naar Nederland.
Vanmorgen ben ik door Elizabeth en haar man Oscar meegenomen. Elizabeth is mijn contactpersoon vanuit de organisatie hier. Het was leuk met hen op stap te gaan, naar het platteland van Colombia. Dit is echt een mooi land, heel groen, met heuvels, mooie bloeiende struiken en bomen etc. Je snuift echt de Zuidamerikaanse sfeer op. We gingen naar een huis voor meisjes in Tenjo. Hier wonen 60 meisjes die uit een moeilijke thuisomgeving komen. Bijna allemaal zijn ze mishandeld en (vaak) seksueel misbruikt. Achter elk van deze levens schuilt een verhaal waar mogelijk een boek over te schrijven zou zijn. Prachtig hoe CDA hier een totaalaanpak voor laat zien.
Op de terugreis hebben we gegeten in een typisch Colombiaans restaurant. Er wordt veel geroosterd boven open vuur. Verder worden er veel bruine bonen gegeten en ook wel spek.
Nu ben ik op mijn kamer, en op dit moment begint Ariëtte te skypen. Ik ga er dus maar gauw mee stoppen. Straks nog een poosje werken en dan komen vanavond mijn collega's aan.
Vanmorgen ben ik door Elizabeth en haar man Oscar meegenomen. Elizabeth is mijn contactpersoon vanuit de organisatie hier. Het was leuk met hen op stap te gaan, naar het platteland van Colombia. Dit is echt een mooi land, heel groen, met heuvels, mooie bloeiende struiken en bomen etc. Je snuift echt de Zuidamerikaanse sfeer op. We gingen naar een huis voor meisjes in Tenjo. Hier wonen 60 meisjes die uit een moeilijke thuisomgeving komen. Bijna allemaal zijn ze mishandeld en (vaak) seksueel misbruikt. Achter elk van deze levens schuilt een verhaal waar mogelijk een boek over te schrijven zou zijn. Prachtig hoe CDA hier een totaalaanpak voor laat zien.
Op de terugreis hebben we gegeten in een typisch Colombiaans restaurant. Er wordt veel geroosterd boven open vuur. Verder worden er veel bruine bonen gegeten en ook wel spek.
Nu ben ik op mijn kamer, en op dit moment begint Ariëtte te skypen. Ik ga er dus maar gauw mee stoppen. Straks nog een poosje werken en dan komen vanavond mijn collega's aan.
-
10 April 2010 - 20:33
Ariëtte:
Je bent een mooie om mij de schuld te geven dat je je verslag af hebt gerond! Maar ik ben wel blij dat je mij te woord wilde staan, want dan kan ik lekker gaan slapen. Bij jou is het 15.30 uur, bij mij inmiddels 22.30 uur en ik heb zin in mijn bed.
Kunnen wij trouwens ook, net als Peter en Eline, op reis: je werk in Colombia en vakantie houden op Curacao. Lijkt me een geweldige combi! -
10 April 2010 - 20:40
Lia:
Hey Everhardi,
Bruine bonen en spek, zie je papa al watertanden? Vooral dat spek, dik en vet. Dat is wel een gevaarlijke uitspraak: een boek over te schrijven ZOU zijn. Misschien moet je de koe toch eens bij de horens pakken en niet bij computers blijven... :). Eerlijk gezegd had ik ook al naar de temperaturen gekeken, met een wat jaloerse blik, het wolkje en de druppeltjes waren dan wel wat minder, maar de rest zou me wel aanstaan. Het land ook trouwens, denk ik. Aah, ik zie je op skype, ga daar maar eens een visje uitgooien, als je tenminste niet met Ariëtte in conclaaf bent. Er komt een datumprikker voor een familieonderonsje over de 15e juli.
Een zushug, en een inspirerende zondag gewenst. De Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan! -
10 April 2010 - 21:02
Anke:
Heej pap!
Waar komt dat Everhardi vandaan? Ik zie en hoor het vaker rondvliegen, volgens mij.
U zit weer boordevol verhalen volgens mij, op 10/4 nu zelfs 2 berichtjes;) Om tante Lia's idee aan te vullen: bundel alle dagverslagjes van 5 jaar en verkoop het met de opbrengst voor Woord en Daad:P
Ik heb trouwens nog een eventueel uitstapje voor een vrije dag in Bogotá: Alejandro en zijn moeder Carla komen daar vandaan. Toen Carla hoorde dat u in Bogotá was, zocht ze meteen alledrie de telefoonnummers van haar broer op, die nog in Bogotá woont. Ze prees hem nog even aan: hij geeft les op een universidad en houdt erg van internationale contacten;)
Als u nu enthousiast bent geworden, heb ik helaas een verdrietig bericht: het nr. ligt nog in Leiden...
Pap, u wilt vást weten bij wie ik aan tafel heb gezeten tijdens de ouderenmaaltijd. Nou, bij fam. van de Ruitenbeek, fam. Reijersen van Buuren en fam. Wisse. Fam. Wisse reageerde nogal geschokt toen ze hoorden dat u inmiddels geen ouderling meer was en men. de Bruijn en men. van Kranenburg ook niet. Ja, zei Coen Wisse toen tegen zijn bezorgde oma: Onze kerkenraad is gevallen, men. van Breugel is nu demissionair ouderling.
Nou, ik had niet durven dromen ooit zo'n lange reactie te kunnen bedenken.
Nou, doei!
Anke -
11 April 2010 - 17:26
Jeanine:
De beschrijving van de omgeving vraagt om foto's want het klinkt prachtig. Gezellig om de verhalen even live te horen! Het heeft hier dromen flink wakker gemaakt.
Een goede conferentie toegewenst! Veel plezier met je (min of meer) Veenendaalse collega's
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
