Don't go without a prayer

Dit stukje schrijf ik op de terugweg, tijdens een reis die totaal 48 uur gaat duren. Uiteraard heeft dit alles te maken met de uitbarsting van vulkaan Vörsgrikolluklãstig in Islandia. Mijn reis via New York werd gecanceld, zodat ik naar een alternatief moest zoeken. De eerste vlucht van dezelfde maatschappij ging bijna een week later, en daar voelde ik niet veel voor. Vervolgens hebben we een alternatieve vlucht naar Madrid gevonden. Eenmaal op het Europese vasteland moet Nederland bereikbaar zijn dachten we, desnoods lopend. Er is immers een wandelroute van Leeuwarden naar Santiago de Compostella, en die kun je ook vast wel omgekeerd lopen. Gelukkig is er een beter alternatief. Mijn lieve Ariëtte kwam op het heldere idee de Nederlandse ambassade in Madrid te bellen om te informeren of er door de consul nog meegeleefd wordt met moede gestrande reizigers. En dit bleek het geval! Morgenochtend om 6 uur vertrekt er een bus vanaf Passea de Castallena. Momenteel wacht ik op Luuk van Schothorst, die een vliegtuig na mij heeft genomen. Mogelijk blijft hij ook hier.

De zondag was overigens opnieuw erg fijn. We zijn met heel de groep naar de United Church geweest, waar pastor Rick Box opnieuw een mooie preek had. Deze keer maakte hij een begin met een prekenserie over het Koninkrijk van God. Ik had er nog nooit over nagedacht wanneer dat koninkrijk is opgericht. De schriftlezing was uit Genesis 1, over de schepping van de mens als koning over alle dingen. Hier is het Koninkrijk van God op aarde opgericht. Door de zondeval heeft de mens zich erbuiten gezet, hoewel het Koninkrijk niet is verdwenen. Het Paradijs werd immers niet vernietigd, maar de mens mocht er niet meer komen. Door de komst van Christus is het Koninkrijk 'nabij gekomen'. Een mooie gedachte is dat de mens geschapen werd om God te aanbidden (worship). Adam werd op de 6e dag geschapen. De eerste volle dag die hij meemaakte, was dan ook volledig bestemd voor aanbidding. Opnieuw een heldere preek met rijke gedachten. Na de dienst werden we uitgenodigd om koffie te drinken met de gemeente. Ik heb nog een paar Zuidafrikanen gesproken, die het leuk vonden dat ze in hun moerstaal konden spreken. Hierna hebben we een wandeling gemaakt als groep, waarna we naar het huis van Missy Christie gingen. Zij is directeur van CDA, onze partnerorganisatie. Ze heeft met haar man en dochter een bijzonder smaakvol huis, even buiten Bogotá. Hier hebben we gegeten en de rest van de dag doorgebracht met gezellige en goede gesprekken.

Zondagavond kreeg ik het heel erg in mijn rug, zomaar opeens. Af en toe heb ik dat. Ik zag daardoor heel erg tegen de terugreis op, zeker omdat we allemaal wel aanvoelden dat die lang zou gaan duren. Er werd van alles voor me geregeld. Ik kreeg zware pijnstillers en Leen Stok (die er zelf regelmatig last van heeft) heeft tweemaal als een volleerde masseur mijn rug behandeld met speciale zalf. Gelukkig is de pijn inmiddels weggetrokken en voel ik me alleen nog wat stijf.

Een mooi detail: bij het weggaan groette ik de groep Haïtianen, die met elkaar aan het werk waren in een kamer. Eris Labady stond op en zei: "We don't let you go without a prayer!" En zo gingen ze bidden voor mijn terugreis, of ik inderdaad een manier mocht vinden om thuis te komen.

De tweede helft van dit stukje schrijf ik vanuit onze hotelkamer. Luuk is inmiddels gearriveerd en inderdaad ging het niet goed met zijn vliegtuig naar Amsterdam. We hebben een redelijk betaalbaar hotel gevonden en slapen hier voor één nacht. Net zijn we even naar de binnenstad van Madrid geweest om even wat te kijken en te eten. Madrid is best een mooie stad. In de binnenstad zijn alle gebouwen bijna wel mooi!

En hierbij houd ik het dan maar weer, voor deze reis. Een hartelijke groet vanuit een zonnig Madrid.