Healthy house project

Vandaag was het JBC-dag. Een JBC is een Job- en Business Center, dat studenten van een vakschool helpt bij het zoeken van een stage of baan, of bij het opzetten van een eigen bedrijfje. Ik wilde voor mijn reisgenoten graag een uitgebreide uitleg van het concept, en die hebben we vanmorgen gekregen. Maar niets gaat hier zonder gebed. Dus voor de uitleg was er een voorganger uitgenodigd, die met ons een gebed deed. Daarna kwam er een uitgebreide toelichting op het programma. Hoewel ik het zelf al kende, waren er weer nieuwe elementen in.
Om te zien hoe het in de praktijk werkt, zijn we daarna op bezoek gegaan bij iemand die via microkrediet een eigen restaurant had gestart. Ze was gestart als straatverkoopster van lunches. Dat liep goed, en ze had vervolgens een microkrediet aangevraagd om een ruimte te huren. Inmiddels is ze met een derde krediet bezig, en heeft ze een restaurantje met 90 klanten per dag en drie medewerkers. Mooi om te zien hoe dit in de praktijk werkt.
Vervolgens zijn we naar een naaiatelier gereden waar kleding voor het leger wordt gemaakt. Hier zijn twee volwassen studenten van de vakschool geplaatst, die met deze baan een prima loon verdienen.
De middag ging op aan gesprekken op kantoor. Het grootste deel was een vergadering rondom een huizenbouw project in Cartagena. De mensen die met mij meereisden, steunen dit project. Maar helaas is er tot op heden weinig concreets gebeurd. Dat komt volgens de organisatie omdat de overheid haar deel van het plan nog niet heeft uitgevoerd. Hierover moest duidelijkheid komen. De directeur van Cartagena, een vrouw van zo'n 60 jaar, deed mee via een skype-verbinding. Hilarisch om dit mee te maken. We stelden een vraag, die naar ons idee erg eenvoudig was. Bijvoorbeeld: worden de muren van hout of van steen. Vervolgens komt er een partij Spaans gereutel uit de laptop, die ongeveer drie minuten aanhoudt. En aan het eind daarvan wordt het vertaald in het Engels, waarna ik het voor mijn reisgenoten nog weer in het Nederlands moet vertalen. En nog steeds weten we dan niet of het hout of steen is. Communiceren is een vak apart. Na anderhalf uur hadden we voldoende duidelijkheid om de achterban in Nederland betrouwbare informatie te kunnen geven. Het project als zodanig is trouwens mooi. Er worden gezinnen geselecteerd die in een slecht huis wonen, met gaten in het dak enzovoorts. Het huis wordt gerenoveerd, er komt sanitair in en er wordt een tuin aangelegd. In de tuin worden zaken verbouwd die met winst verkocht kunnen worden. De toekomstige huizenbezitters krijgen het huis grotendeels, maar een deel wordt ook via een lening geschonken, die afgelost moet worden. Daarnaats krijgen deze mensen een opleiding in metselen of electriteit, die ze moeten inzetten tijdens de bouw.
Tegelijk verzorgt onze partnerorganisatie een training in 'gezond wonen, gezond met elkaar omgaan, goed je spullen onderhouden'. Wij noemen dit een holistische aanpak: er wordt niet alleen een huis verbouwd, maar altijd wordt er een totaalpakket aangeboden waar ook aandacht is voor de manier waarop met dingen wordt omgegaan. Het was een vermoeiend gesprek, maar als Nederlanders hadden we af en toe een onderonsje, waardoor we er ook wel lol in hielden.
De avond hebben we onder elkaar gegeten, hier in het hotel. Vervolgens hebben we afscheid genomen van Ton van Nieuwkoop, die zijn zoons in Amerika gaat bezoeken.

Een hartelijke groet vanuit een bewolkt Bogota.