United Church

De meisjes van het girl's home in Tenjo ben ik nog niet vergeten. Steeds komt het gezichtje van een klein, mager meisje bij me boven. Haar naam heb ik niet gevraagd. Ze is vijf jaar, zo oud als onze Jonathan. Stil kroop ze op haar stoeltje naast mij, om te gaan smullen van een beker warme melk en een koek. Een beetje schuw keek ze om zich heen. Wat is er in dit korte leventje al omgegaan? En hoe gaat ze zich er doorheen slaan? Wie een mens redt, redt de wereld, heeft iemand eens gezegd. God bless CDA; als ik me niet vergis worden er honderden zo niet duizenden mensen door deze mooie organisatie gered.
Zondag heb ik ontbeten met Sander en Leen, twee collega's die zaterdagavond waren aangekomen.

Daarna werden we opgehaald voor een bezoek aan de 'United Church'. Dit is een internationale kerk, gelukkig Engelstalig. Missy (directeur van CDA) en haar man Carlos en dochter Valentina waren er ook. Verder waren er nog zo'n 150 mensen, uit allerlei landen.
De dienst was typisch Amerikaans, eerst een tijdje 'worship', met rustige muziek op de achtergrond. Daarna kwam de preek, van ds. Rick Nogwat. Ik moest even wennen aan zijn stijl; het was allemaal wat populair. Maar naarmate de preek vorderde, werd ik er door geraakt. Het was geen goedkoop welvaarts-evangelie wat er gebracht werd. Laat ik de preek eens samenvatten.

Het thema was: Wat doen we met de paasboodschap? De preek ging over de tekst uit Mattheus 16: "Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf, neme zijn kruis op en volge Mij."

1. We moeten onszelf verloochenen. Dat ligt ons helemaal niet, met onze zondige natuur. We moeten afscheid nemen van zondige gewoonten. En we moeten ook afscheid nemen van de gedachte dat we onszelf kunnen redden. Jezus alleen wil er de eer van hebben als we gered worden.

2. We moeten ons kruis op ons nemen. Hiermee wordt niet alledaagse tegenslag bedoeld. (De predikant vertelde dat hij vroeger thuis nogal rebels was, en dat zijn moeder vaak verzuchtte: 'that's the cross that I have to bear'.) Nee, het gaat hier niet om de tegenslagen die we in ons leven ervaren. Die heeft iedereen, ook niet-christenen. We moeten bedenken dat het kruis een martelwerktuig is, dat bedoeld is om ons te doden. De joden wisten dat in die tijd heel goed; er werden honderden joden gekruisigd door de Romeinen. Met het kruis gaan we dus de dood in. Het kruis opnemen betekent: de dood aan onszelf.

3. We moeten Jezus volgen. Dit kost onszelf. Het voorbeeld van de rijke jongeling is hier heel duidelijk in. We moeten onszelf en onze ideeën opgeven, en de offers brengen die Jezus van ons vraagt.

Aan het eind kwam de persoonlijke vraag: "En, volgt ú Jezus al? Het is niet voor de hand liggend: alles van jezelf opgeven en alles aan Hem overgeven. Maar Hij zal u de beloning geven in het eeuwige leven, een onuitsprekelijke heerlijkheid!"

Na de dienst hebben we met Missy en Carlos koffiegedronken en gegeten. En vervolgens ben je weer in je hotelkamer. Daar verblijf ik op zo'n zondag toch wel zo'n 8 à 10 uur alleen. Naar buiten gaan is te gevaarlijk; je zou overvallen kunnen worden of nog erger. Dus blijf ik maar binnen. Maar gelukkig kan ik me goed vermaken. Ik heb goede boeken bij me, luister naar een preek en rust goed uit. Want er ligt een drukke week voor ons!