Bijzonder West-Afrika
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
26 Oktober 2010 | Ethiopië, Addis Abeba
Omdat we inmiddels bezig zijn aan de conferentie, is er deze reis verder niet heel veel interessants te melden voor het thuisfront. Maandag hebben we een assessment uitgevoerd op de vakschool hier. Voor de mensen is het een spannend gebeuren; ze zien het toch als een soort examen. Wij willen graag op een aantal aspecten weten hoe de kwaliteit van de school is. Daarvoor is een vragenlijst ontwikkeld, waar telkens vier verschillende antwoorden (en scores) op gegeven kunnen worden. De personeelsleden moeten elk afzonderlijk de scores noteren, en vervolgens vraag ik hen hoe ze tot die score gekomen zijn. Daarna ontstaat er een discussie, waarna we met elkaar een besluit nemen op basis van consensus. Soms gaan mensen echt vechten voor de hoogste score, maar hier was dat bijna niet het geval; men was zeer open over de dingen die nog geleerd moeten worden. Het was een erg leerzaam proces voor ons allemaal.
Vandaag is dan de conferentie begonnen. Het is altijd weer verbazend om te zien wat partnerorganisaties doen om er iets moois van te maken. We zitten in een (toch nog goedkoop) viersterrenhotel, en onder de naam van het hotel hangt een grote banner met daarop: “JBS conference Addis Ababa, 26-29 oktober 2010, Woord en Daad & Hope Enterprises.” Er is een grote ruimte ingericht voor de conferentie, en alles is keurig verzorgd. Er is een compleet kantoor ingericht voor als we iets moeten printen of kopiëren. Er is een leren map gedrukt voor alle deelnemers, met dezelfde opdruk als de banner.
De groep is erg leuk, en erg leergierig. Er zijn er bij die weinig ervaring hebben met arbeidsbemiddeling, en er na deze conferentie aan willen beginnen. Totaal zijn we met ruim twintig mensen. Twee mensen uit Tsjaad en Benin hebben de hele nacht op het vliegveld gezeten. Ze hoopten dat ze hier wel een visum konden regelen, maar dat lukte dus niet. Ze hadden het in hun eigen land moeten doen en wisten dat ook goed. Maar helaas was er een stukje laksheid. Gevolg is dat ze door de autoriteiten zonder pardon op het vliegveld naar huis zijn gezet…
Langzamerhand leer ik Afrika beter kennen. Er is hier een aantal West-Afrikanen, en dat is een heel bijzonder slag. Denk aan landen als Burkina Faso, Sierra Leone, Benin, Chad. Het zijn relatief onbekende landen. De mensen die ervandaan komen zijn heel open en zijn geweldig humoristisch. Ze kunnen werkelijk bulderen van het lachen om weinig, en het werkt zo aanstekelijk dat je vanzelf mee gaat doen . Ze hebben ook iets heel ontwapenends. Regelmatig zie ik er één in een hoekje hardop uit zijn Bijbel zitten lezen, en bidden voor het eten (als ze later aanschuiven) doen ze ook half fluisterend. Ze halen ook in alles op een bijna kinderlijke wijze de Heere bij. Thomas heeft een pet op met daarop de woorden ‘Jesus is my boss.’ Dat klinkt misschien profaan, maar voor Thomas is het werkelijkheid. Zijn vader stierf voor hij geboren werd, zijn moeder heeft hij nauwelijks gekend. Zo is hij opgevoed door zijn grootouders, en heeft een moeilijk leven gehad. Maar door alles heen heeft Thomas God leren kennen; hij laat geen mogelijkheid voorbij gaan om daarvan te getuigen, en kan bijvoorbeeld zomaar kinderlijk blij zijn met elke maaltijd.
Het is dus weer een mooie tijd hier. Nog een paar dagen gaat de conferentie verder, en vrijdagavond hopen we via Nairobi weer naar huis te gaan. ‘Tenaisterlin’ zeggen ze hier: Gods zegen toegewenst!
Vandaag is dan de conferentie begonnen. Het is altijd weer verbazend om te zien wat partnerorganisaties doen om er iets moois van te maken. We zitten in een (toch nog goedkoop) viersterrenhotel, en onder de naam van het hotel hangt een grote banner met daarop: “JBS conference Addis Ababa, 26-29 oktober 2010, Woord en Daad & Hope Enterprises.” Er is een grote ruimte ingericht voor de conferentie, en alles is keurig verzorgd. Er is een compleet kantoor ingericht voor als we iets moeten printen of kopiëren. Er is een leren map gedrukt voor alle deelnemers, met dezelfde opdruk als de banner.
De groep is erg leuk, en erg leergierig. Er zijn er bij die weinig ervaring hebben met arbeidsbemiddeling, en er na deze conferentie aan willen beginnen. Totaal zijn we met ruim twintig mensen. Twee mensen uit Tsjaad en Benin hebben de hele nacht op het vliegveld gezeten. Ze hoopten dat ze hier wel een visum konden regelen, maar dat lukte dus niet. Ze hadden het in hun eigen land moeten doen en wisten dat ook goed. Maar helaas was er een stukje laksheid. Gevolg is dat ze door de autoriteiten zonder pardon op het vliegveld naar huis zijn gezet…
Langzamerhand leer ik Afrika beter kennen. Er is hier een aantal West-Afrikanen, en dat is een heel bijzonder slag. Denk aan landen als Burkina Faso, Sierra Leone, Benin, Chad. Het zijn relatief onbekende landen. De mensen die ervandaan komen zijn heel open en zijn geweldig humoristisch. Ze kunnen werkelijk bulderen van het lachen om weinig, en het werkt zo aanstekelijk dat je vanzelf mee gaat doen . Ze hebben ook iets heel ontwapenends. Regelmatig zie ik er één in een hoekje hardop uit zijn Bijbel zitten lezen, en bidden voor het eten (als ze later aanschuiven) doen ze ook half fluisterend. Ze halen ook in alles op een bijna kinderlijke wijze de Heere bij. Thomas heeft een pet op met daarop de woorden ‘Jesus is my boss.’ Dat klinkt misschien profaan, maar voor Thomas is het werkelijkheid. Zijn vader stierf voor hij geboren werd, zijn moeder heeft hij nauwelijks gekend. Zo is hij opgevoed door zijn grootouders, en heeft een moeilijk leven gehad. Maar door alles heen heeft Thomas God leren kennen; hij laat geen mogelijkheid voorbij gaan om daarvan te getuigen, en kan bijvoorbeeld zomaar kinderlijk blij zijn met elke maaltijd.
Het is dus weer een mooie tijd hier. Nog een paar dagen gaat de conferentie verder, en vrijdagavond hopen we via Nairobi weer naar huis te gaan. ‘Tenaisterlin’ zeggen ze hier: Gods zegen toegewenst!
-
27 Oktober 2010 - 10:16
Melinda:
Fijn om met inspirerende en bemoedigende partners te mogen werken. Succes en Zegen gewenst!
HG, Melinda -
27 Oktober 2010 - 22:02
Pien:
Daddy!
Echt leuk om het allemaal zo te lezen! Uw geliefde oudste zuster zal vast binnenkort nog een heleboel reacties plaatsen, verwacht ik zo.
Iets anders. Volgende week ga ik stage lopen en ik ga een exempel geven over stenen. Kunt u 1 of een paar (kleine) stenen uit dat verre, bijzondere land meenemen? Zo mogelijk natuurlijk, ik weet niet of het in de koffer mag. Dit om een nog exemplarischer les te kunnen geven...
Liefs, Pien -
27 Oktober 2010 - 22:19
Anke:
Hoi pipa!
De geliefde oudste zuster kan dan nog op zich laten wachten, de liefhebbende oudste dochter wil even laten merken dat ze aan u denkt hoor!
Vandaag was ik in een bibliotheek met allerlei infoboeken over Afrika die mijn aandacht meteen trokken. Het viel me op dat Afrika divers is, zoals u al aangaf in uw stukje! Een boek over West-, over Zuidoost-, over Centraal en over Noord-Afrika... Ik ben benieuwd of u met uw Afrika-ervaringen al wat grote lijnen kunt trekken over de verschillende volksaarden! Die van West-afrikanen lijkt me in ieder geval al wel aan te spreken...
Tot van t weekend, hoop ik!
liefs, Anke -
28 Oktober 2010 - 20:51
Lia:
Nou Cees, ook al heb ik je hele reis, bijna, gemist, ik ga toch nog even reageren. Op die Injera; vorig jaar inRome gingen we de eerste avond het appartement uit, op zoek naar een eettentje. Het was in een van de straatjes rond Termini. Een Ethiopisch restaurant. leeg, zo'n typisch kaal etablissement, hup, wij nar binnen. Komt een grote Ethiopiër, vriendelijk, goedlachs, informeren wat we wensen. Tja, het zegt ons niks, maar uiteindelijk ligt er een Injera (weet ik nu) op ons bord, bedekt met... weet ik niet meer. Wij vragen ons af hoe we dat moeten handlen, maar dat legt hij haarfijn uit. Overigens eén per persoon :) . Ik ben het met je eens: niet echt lekker. Een beetje weeë smaak, niet uitgesproken. Krijg je waarschijnlijk elke dag? Drie keer? Of hebben ze in het viersterrenhotel ook wat meer variatie? Groet Bekele nog maar van me en bun drum (Roemeens) oftewel goede reis. In het kader van de synode zijn er Roemenen en gaat broeder Botgros zondagmorgen bij ons voor. Daar zal die link wel vandaan komen.Hihi, die Pien, grapjurk. Gisteren heb ik een gezellig praatje met haar gemaakt, vandaar haar opmerking. Aha nicht, jij gaat een heel verhaal houden over stenen die met water mee komen, hoekig zijn, glad slijpen, wat ze allemaal meegemaakt hebben... Vind je exemplarisch onderwijs leuk en hebben jullie ook in vervoering naar de kaars gekeken? Moet je ook eens kijken naar je medestudenten die glazig zitten te staren... kan een heel apart gevoel geven. Ha, leuk dat jullie me allemaal gemist hebben, grijns. Maar 'k maak het goed, heb zelfs met een van je pipa's medeconferenciers geskyped, hem gezien en gehoord. Anke, herken ik in je opmerkingen een stukje van je studie? Wat ontzettend leuk! Ik hoop dat het daar net zo goed mee gaat als met die van je juffende zus. Dikke voldoendes gehaald, Jeanine? Luitjes, ik sluit af, wens jullie een lekkere slaap en tot ziens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
