Injera geproefd

Deze zaterdag was het een gewone werkdag. We willen graag de tijd hier uitbuiten. Dus gewoon om kwart over 7 ontbijten en om 8 uur opgehaald worden door Abreham, onze man hier. Hij bracht ons eerst naar een 'feeding center' een plaats waar elke dag aan vele honderden straatkinderen voedsel wordt gegeven. Met rappe handjes pakten al die jongens en meisjes een bord aan met daarop twee broodjes en een banaan, en ook nog een kroes melk. Het ging er allemaal erg gedisciplineerd aan toe, mede dankzij een aantal jongens die de orde moeten bewaken. Deze kinderen krijgen behalve voedsel ook schoolspullen en een uniform, zodat ze één van de overheidsscholen kunnen bezoeken. Op deze manier kan Hope ook een groot aantal kinderen helpen die niet op hun eigen school zitten.
Vervolgens gingen we naar een 'non-formele' vakopleiding. Hier wordt een aantal jongeren opgeleid zonder dat ze daar echt een diploma voor krijgen. Ze leren een aantal vaardigheden waarmee ze hopelijk een baan kunnen vinden. Dit kan gewoon in een schuurtje of onder een afdakje gebeuren. Het voordeel is dat dit veel goedkoper is omdat de opleiding kort duurt, en niet aan allerlei strenge wetgeving hoeft te voldoen.
Abreham bracht ons nu naar de vakschool, waar op zaterdag de meeste kinderen wel vrij hadden. Sommigen waren toch vrijwillig gekomen om extra lessen te volgen, een werkstuk af te maken of iets dergelijks. We hebben hier ook de keuken van het feeding center gezien. Vrouwen waren al weer druk bezig voor de volgende ronde: 1000 maaltijden voor ouderen, voor tussen de middag.
Tenslotte zijn we deze ochtend nog bij 'Hope University College' geweest. Dit is een prestigieus project, waarbij met behulp van Woord en Daad, een aantal Nederlandse ondernemers en een kerk uit Amerika een complete universiteit gebouwd wordt. Het niveau is vergelijkbaar met HBO in Nederland. Momenteel wordt de laatste hand aan de gebouwen gelegd, die er overigens prachtig uit zien. De bedoeling is dat hier straks honderden studenten een hogere opleiding krijgen, zodat ze via hogere functies op allerlei plaatsen christelijke invloed kunnen uitoefenen.
We ontmoetten ook Wim Hartog nog, een consultant die is aangesteld om de kwaliteit van het onderwijs vorm te geven. Hij was blij een paar Nederlanders te ontmoeten; hij is regelmatig voor 2 maanden hier en voelt zich af en toe wel een beetje eenzaam. Maar - zijn dag was goed, want hij had Nederlandse kaas kunnen bemachtigen in de supermarkt.
Langzamerhand kom ik ook achter wat dingen die typisch Ethiopisch zijn. Vergeleken met andere Afrikaanse landen is Ethiopië een vrij zelfstandig volkje dat eigen keuzes maakt. Komt het omdat het niet (of slechts heel kort, daar verschillen geschiedkundigen over van mening) gekolonialiseerd is? Zo hebben de Ethiopiërs een eigen tijdrekening. Bij hen is het nu 2003. en ze geloven vast dat het ook zó lang geleden is dat de Heere Jezus geboren is. Ook hebben ze een Ethiopische tijd die - net als in de Bijbel - begint om 6 uur 's morgens. Deze week zouden we door een gids opgehaald worden en hij stelde een tijd van 1 uur voor. Ik begrijp nu hoe het komt; we dachten dat het toen een misverstand was.
Verder heb ik vandaag voor het eerst injera geproefd. Dit is het typische gerecht van hier. Het is een grote en vrij dikke pannenkoek. Die wordt op een groot bord uitgelegd en er wordt wat overheen gegooid: saus of een ei of iets anders. Een injera is op z'n minst tweepersoons, dus aan beide kanten gaan mensen er van zitten eten. Dat doen ze met hun handen, nadat ze die eerst keurig gewassen hebben. Ik wilde het uiteraard ook minstens een keer geproefd hebben. Het smaakt hiet heel lekker naar mijn mening; het is wat sponzerig en er zit een zure nasmaak aan.
Deze middag en avond ben ik in het hotel; wel heb ik met Mirjam nog een wandeling gemaakt hier in de omgeving. Morgen hopen we een internationale dienst te bezoeken, waar ik nog wel verslag van zal doen.
Nog een aanrader voor boekenliefhebbers: ik lees deze dagen 'Namaakgoden' van Tim Keller op aanraden van meerdere Houtense vrienden. En ze hebben gelijk: het is een bijzonder boek!