Witte roos

Op conferenties kan ik vaak genieten van de zogenaamde devotions, de ochtend- en avondwijdingen. Gisteren had dominee Chowkee uit Thailand een erg mooie dagopening. Hij vertelde over een collega uit Thailand die getrouwd is met een Zwitserse vrouw. Deze vrouw was jarig en kreeg van haar man een witte roos, een zeldzame en dure bloem in Thailand. Ze was er echter niet erg blij mee, maar gooide de roos – tot stomme verbazing van haar man – in de prullenbak. Hij moest toch begrijpen dat ze met een witte roos niet blij kon zijn. Na een poosje praten kwam het hoge woord er uit. Een witte roos wordt in Zwitserland alleen maar gebruikt bij begrafenissen…

Uit dit voorbeeld blijkt dat je elkaar alleen maar echt kunt behagen als je weet wat er in het hart van de ander is. Zo kunnen we ook God alleen oprecht dienen als we weten wat er in Zijn hart is. En dat heeft Hij nu juist in Zijn Woord laten zien. Vervolgens mediteerde Chowkee over Johannes 12 : 26: “Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, daar zal ook Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren.”

Het is hier nu zaterdagavond. Aan begin van de middag hebben we de conferentie afgesloten, waarna ik met drie collega’s naar de vakschool op de Filipijnen ben gereisd. Dat kostte ons bijna 6 uur vanwege het drukke verkeer. Onderweg kwam ik wat dieper in contact met Elias, een medewerker uit Bangladesh. Sommige personeelsleden van onze partnerorganisatie in Bangladesh zijn moslim omdat er voor sommige functies heel moeilijk christenen te vinden zijn in dit overwegend Islamitische land. Dit geldt ook voor Elias. Hij vertrouwde me toe dat hij deze week erg geraakt was door alle devotions en daar verdrietig over was. Er waren verschillende nogal appellerende toespraken bij, dus ik kon het wel plaatsen. Ik heb hem daarom uitgenodigd om morgen mee naar de kerk te gaan. Daarom ben ik deze keer extra benieuwd wat de zondag zal brengen.