Greening your pasture

Het went snel in de Filippijnen. Dit is een heel ander volkje dan in India. De Filipino’s vormen een smeltkroes van allerlei buitenlandse invloeden, en zijn vrij open, spontaan, humoristisch. Allerlei eigenschappen die je niet in eerste instantie bij Aziaten verwacht. Een bijzonderheid van de Filipino’s is ook dat ze heel vaak voor een periode van enkele jaren in het buitenland gaan werken. “Greening your pasture”, noemen ze dat. Oftewel: maak je weide groen. In deze banen kunnen ze in enkele jaren zoveel verdienen, dat ze een beter huis voor hun gezin kunnen kopen. En zo kon het gebeuren dat ik vanmorgen met drie jonge kinderen in de kerk zat; de moeder van twee van hen is voor 2 jaar in Taiwan, en de moeder van de derde voor 2 jaar in Thailand. Wij kunnen ons daar niets bij voorstellen (gelukkig!), maar hier in de Filippijnen is dit heel gewoon. Gemiddeld leven 10 miljoen Filipino’s in het buitenland, dat is 10% van de bevolking!

Op deze zondag word ik al redelijk vroeg opgehaald door Richard, om samen een dienst in een lokale kerk (zijn gemeente) te bezoeken. Het is een kleine gemeente, waar de dienst half in Engels, half in Tagalog wordt gehouden. Het is voldoende te volgen, omdat de samenvatting van de preek in een presentatie wordt gezet. Deze dienst is gewijd aan alle leerlingen uit de gemeente die deze periode over zijn gegaan. De preek gaat over het lopen in de loopbaan, n.a.v. diverse teksten uit het Nieuwe Testament.

In de middag luister ik mee met de thuisgemeente in Houten. Dan is er ’s avonds hier in de school nog een dienst voor de 300 leerlingen die hier verblijven in het internaat. Jun, de directeur, spreekt over het maken van keuzes. Op deze school komen veel leerlingen voor het eerst in aanraking met het protestantisme. Velen van hen worden door deze boodschap geraakt, en kunnen je de datum noemen waarop ze christen zijn geworden. Maar binnenkort gaat een groot aantal op stage, voor het eerst weer de buitenwereld in. Met een preek over de keuze van Lot om bij Sodom te gaan wonen, geeft Jun hen veel praktische lessen mee over het maken van keuzes als christenen. Men slaagt er hier goed in om het christelijk leven handen en voeten te geven, zodat het voor de leerlingen op maandag toepasbaar is. De oproep om christen te worden krijgt in deze dienst minder nadruk.

De komende dagen ben ik bezig met het team om een plan te maken waarbij Woord en Daad zich hier financieel terug gaat trekken, terwijl de school verder gaat op lokale fondsen. Dat is op zich wel een uitdaging, maar deze school kan dat aan. Het is voor de buitenwacht minder spannend, en daarom zal ik de komende dagen niet veel verslagen meer schrijven op deze blog.