Waar satan grijnst

Vandaag is een indrukwekkende dag. AMG Guatemala neemt ons mee langs de projecten om te laten zien hoe hun missie en visie concreet worden gemaakt. We worden in een oude gele schoolbus opgehaald en gaan eerst naar de AMG campus waar hun kantoor is gevestigd. Op de campus bezoeken we ook een grote school, een tandarts en een dokter. Voor de kinderen die in het programma zijn, zijn al deze zaken beschikbaar.

Brian Dennett, de directeur, vertelt hoe hij als succesvolle Amerikaanse zakenman voor het eerst naar Guatemala reisde en de armoede met eigen ogen zag. “Ik zag sloppenwijken met geweld, moord, diefstal, overspel. Ik zag kinderen opgroeien zonder hoop. Ik hoorde over gangs, waar alleen het leven van vandaag telt. Want morgen zijn we er misschien niet meer. En het leek mij toe dat ik satan boven deze sloppenwijken zag grijnzen: Kijk eens wat ik voor elkaar heb gekregen?” Brian heeft staan huilen daar bij die armoede, en is nog steeds bewogen als hij vertelt over die eerste ervaring. Tijdens dat bezoek heeft hij besloten om met zijn gezin (net zo groot als het onze) naar Guatemala te verhuizen, zijn rijkdom achter zich te laten en hier in Guatemala zijn God te gaan dienen. “En”, zegt Brian, “als ik nú naar de sloppenwijken kijk, zie ik ook hoe God hier aan het werk geeft. Uiteindelijk is de overwinning voor Hem!”

Brian neemt ons mee naar een grote begraafplaats, vanwaar we in een ravijn kunnen kijken. Wat we daar zien is onvoorstelbaar. Een vuilstortplaats, waar vuilnisauto’s af en aan rijden, en waar ongeveer 12.000 mensen bivakkeren om in het vuilnis te zoeken naar materiaal wat verkocht kan worden. Er leven hele gezinnen dag en nacht! Ik zie hoe een rijtje mensen naast een aankomende vuilniswagen gaat lopen. Ze blijven er strak naast lopen aan twee kanten, net zo lang tot de wagen zijn lading leegkiept. En dan begrijp ik waarom ze zo dicht bij de wagen blijven. Ze hebben zo de eerste keus. Het krioelt namelijk van mensen, juist op de plaats waar net een wagen geleegd is.

Kinderen van deze vuilstortplaats worden in het AMG programma opgenomen. Ze komen soms totaal ondervoed binnen, omdat ze vanaf hun geboorte geleefd hebben van vuilnis. En in drie weken is het soms een ander kind!

Na deze indrukwekkende ontmoeting met de doelgroep gaan we verder. We maken een tocht naar het platteland. Voor en achter de bus rijdt continue beveiliging, en zodra we uitstappen zijn er drie bodyguards om ons heen. We komen bij een plattelandsproject, waar we lunchen en wat basketballen met de kinderen. Brian legt uit wat de organisatie hier op het platteland doet.

Tenslotte rijden we naar ‘Canaan camp’. De oudere kinderen van de 8.000 die AMG in haar programma heeft, mogen hier elk jaar één week op kamp. Het is een oase voor hen. Het lijkt een beetje op onze gezinskampen: in de vrije natuur beleven de kinderen gedurende één week een mix van bezinning en ontspanning. Een toegewijde kampvader en moeder begeleiden zo 48 groepen per jaar! Omdat het altijd mooi weer is (Guatemala is het land van de eeuwige lente), kunnen er ook het hele jaar kampen worden georganiseerd.

Het is werkelijk een indrukwekkende dag. Ik heb al veel armoede gezien. Maar de geweldsfactor die hier domineert, maakt het allemaal nog een stuk erger. God zegene AMG in haar prachtige werk!