Een nieuwe deur die open gaat

Inmiddels heb ik het gevoel dat ik al een week in Nicaragua ben. Even kijken, in werkelijkheid slaap ik hier nu drie nachten. Da’s een goed teken. De sfeer is vriendelijk hier, ik voel me goed thuis!

Gisteren stond de dag in het teken van kennismaking met de programma’s in Managua. De organisatie INDEF geeft vaktraining in drie vakken. Het eerste is Belleza; dit gaat over uiterlijke verzorging: pedicure, manicure, haar knippen. In Zuid-Amerika is het uiterlijk gemiddeld belangrijker dan in andere wereld-delen. Zelfs in de armste wijken kruipen mensen toch met een mooi gestreken wit overhemd uit hun krotje. Ook de haren moeten goed verzorgd zijn. Belleza is daarom big business, en er worden elk jaar tientallen vrouwen voor opgeleid. Verder zijn er nog een cursus grafische vorming en een cursus boekhouden.

Bij alle drie de cursussen kregen we een goede presentatie, waarna we steeds een gesprek hadden met mensen die de training gevolgd hebben. Ik ben dan altijd geïnteresseerd in levensverhalen. In Nicaragua gaan de traanbuisjes dan al snel lopen; mensen vertellen vrij emotionele verhalen over armoede, huiselijke mishandeling, echtscheiding, een kind wat gestolen is, en nog veel meer.

Steeds weer besef je hoe bevoorrecht je bent als je in een land woont waar redelijke rust en welvaart is. Je leert hier het mopperen wel een beetje laten. Meerdere cursisten vertelden spontaan over hun geestelijke leven, hoe ze door de vaktraining ook de Bijbel zijn gaan lezen (die wordt namelijk altijd gratis verstrekt) en de Heere hebben leren kennen. INDEF is een organisatie die goed is in een totaalaanpak, de mens als gehele mens ziet en een brede vorming aanbiedt. Het eindresultaat: evenwichtige mensen, die weer hoop hebben voor de toekomst. Alejandro verwoordde het treffend: “Er is een nieuwe deur opengegaan in mijn leven!” Natuurlijk is dit niet alles; er zijn ook de moeilijke verhalen van mensen die de cursus niet volhouden, niet voldoende motivatie hebben, en telkens weer terugvallen in hun oude leven van armoede en doelloosheid.

Nadat we alle trainingen hadden gezien, zijn we begonnen met een kwaliteits-check, waarbij we gedetailleerd allerlei aspecten van een vakschool bespreken en er een score voor geven. Dat was een mooi proces, wat pas vandaag om half 1 was afgerond (uiteraard heb ik tussendoor nog even kunnen slapen…).

Vanmiddag was er tijd voor ontspanning. Henk nam ons met zijn personeel mee naar de Masaja, één van de vele vulkanen die er in Nicaragua zijn. Deze is ook nog actief en braakt constant zwaveldampen uit. We stonden allemaal te kuchen en te proesten boven aan een enorme krater, en ons af te vragen wat dat nu precies betekent, een actieve vulkaan. Eén uitbarsting per week of zo? Hopelijk heeft de vulkaan op zaterdag ook een vrije dag.

Vervolgens gingen we naar het meer van Nicaragua, een enorm meer waar door een grote vulkaanuitbarsting honderden eilandjes zijn ontstaan. Het is een soort tropische Biesbosch geworden, waar we met een bootje doorheen zijn gevaren. Zeer idyllisch!

Tot slot gingen we nog naar Granada, één van de eerste steden die hier door Spanjaarden is opgebouwd, vol met oude koloniale gebouwen. Tsja, die Spanjolen hebben zich dan wel niet zo netjes gedragen, maar het is wel een schitterende stad geworden. De koloniale stijl is prachtig, met veel hout, bakstenen, tegels en mooie kleurige motieven. Bij avondlicht konden we prachtige foto’s maken. En ook hier de bedelaars, de schoenpoetsers, de straatverkopers en de talloze stalletjes met etenswaar.