Naar La Paz Centro en Léon
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
01 April 2011 | Nicaragua, Managua
Vandaag vertrokken we om half 8 naar twee projecten op het platteland. Het was bijna 2 uur rijden. Normaal vind je dat lang, maar als je in een onbekend land bent, blijft het leuk. Het Nicaraguaanse landschap wordt gekenmerkt door vulkanisch gebergte (er zijn ook nog actieve vulkanen) en ruige vlaktes. Momenteel ziet het er redelijk groen uit, de bomen zijn aan het uitlopen. Onderweg zagen we pinda's en sesamzaad wat hier verbouwd wordt. Leuk om te zien is dat Nicaraguanen zich veel verplaatsen op kleine, pittige paardjes. Soms zie je twee jochies van 10 op een paard zitten, of een cowboy die achter een groep koeien aanjaagt.
Nicaragua is een niet al te groot land in Midden Amerika, het staartje dat Noord- en Zuid-Amerika verbindt. Er wonen zo'n 6 miljoen mensen. De oorspronkelijke bevolking (Indianen) is grotendeels verdwenen of vermengd met de Spanjaarden, die ook hier vele jaren geregeerd hebben. Het overgrote deel bestaat uit een vermenging: mestiezen. Van ouds is er het sandinisme, vergelijkbaar met het communisme. Een jaar of 10 geleden is er een revolutie geweest, maar het denken zit er nog steeds wel een beetje in.
De reis werd benut voor vergaderen. Ik trek hier op met Henk Minderhoud. Hij is vroeger zendeling voor de ZGG geweest in Zuid-Afrika, en vervolgens is hij als predikant voor de GZB naar Nicaragua gegaan. Hier heeft hij nu een klein kerkverband, Iglesia Reformada. Daarnaast heeft hij een ontwikkelingsorganisatie die veel doet aan onderwijs en plattelands-ontwikkeling. Ik ken Henk al heel wat jaren, omdat hij vroeger ook wel eens mee ging op gezinskamp. We delen dan ook heel wat meer dan onze visie op ontwikkelingswerk. Met een brede lach zegt Henk dan: "We zijn weer aan het afsteken naar de diepte!"
We bezochten allereerst een school waar Henk allerlei organisaties had uitgenodigd met wie hij samenwerkt, waaronder de plaatelijke overheid, zeg maar loco-burgemeester. Daarna zijn we op een grote vakschool geweest waar een aantal leerlingen studeert die via Woord en Daad een beurs krijgen.
Inmiddels ben ik weer in het hotel aangekomen. Het is een Best Western hotel met allemaal houten huisjes in een grote tuin. Het leven hier is prima. De suggestie van Martijn om hier dikker vandaan te gaan dan ik aankwam, is verleidelijk. Ik probeer aan die verleiding weerstand te bieden. Vanmorgen heb ik bij het ontbijt pannenkoeken en eieren met spek laten staan, en een bruine boterham met kaas gegeten...
Een hartelijke groet vanuit een tropisch Managua (38 graden Celsius).
Nicaragua is een niet al te groot land in Midden Amerika, het staartje dat Noord- en Zuid-Amerika verbindt. Er wonen zo'n 6 miljoen mensen. De oorspronkelijke bevolking (Indianen) is grotendeels verdwenen of vermengd met de Spanjaarden, die ook hier vele jaren geregeerd hebben. Het overgrote deel bestaat uit een vermenging: mestiezen. Van ouds is er het sandinisme, vergelijkbaar met het communisme. Een jaar of 10 geleden is er een revolutie geweest, maar het denken zit er nog steeds wel een beetje in.
De reis werd benut voor vergaderen. Ik trek hier op met Henk Minderhoud. Hij is vroeger zendeling voor de ZGG geweest in Zuid-Afrika, en vervolgens is hij als predikant voor de GZB naar Nicaragua gegaan. Hier heeft hij nu een klein kerkverband, Iglesia Reformada. Daarnaast heeft hij een ontwikkelingsorganisatie die veel doet aan onderwijs en plattelands-ontwikkeling. Ik ken Henk al heel wat jaren, omdat hij vroeger ook wel eens mee ging op gezinskamp. We delen dan ook heel wat meer dan onze visie op ontwikkelingswerk. Met een brede lach zegt Henk dan: "We zijn weer aan het afsteken naar de diepte!"
We bezochten allereerst een school waar Henk allerlei organisaties had uitgenodigd met wie hij samenwerkt, waaronder de plaatelijke overheid, zeg maar loco-burgemeester. Daarna zijn we op een grote vakschool geweest waar een aantal leerlingen studeert die via Woord en Daad een beurs krijgen.
Inmiddels ben ik weer in het hotel aangekomen. Het is een Best Western hotel met allemaal houten huisjes in een grote tuin. Het leven hier is prima. De suggestie van Martijn om hier dikker vandaan te gaan dan ik aankwam, is verleidelijk. Ik probeer aan die verleiding weerstand te bieden. Vanmorgen heb ik bij het ontbijt pannenkoeken en eieren met spek laten staan, en een bruine boterham met kaas gegeten...
Een hartelijke groet vanuit een tropisch Managua (38 graden Celsius).
-
01 April 2011 - 04:49
Jette:
Eieren met spek en pannekoeken... Lijkt mij niet makkelijk te laten staan;) -- wel goed!
Daar 38 graden, hier morgen volgens verwachting 22, relatief even hoog denk ik??;)
fijne reis nog! -
01 April 2011 - 05:12
Ariëtte:
Helemaal verbaasd om al een reactie geplaatst te zien op dit nieuwe verslag: het blijkt mijn eigen dochter te zijn die vanavond haar examenvak muziek gaat afronden met een heus concert in Amersfoort!
Ja Lia, voor een echte Breugel mogen deze tijdstippen dan wel niks bijzonders te zijn, maar ik vind dat je er wel echt wat voor over moet hebben om 's morgens om 7.00 uur -als je nog duizelig bent van de slaap- te kijken of je man misschien per ongeluk op skype te bereiken is..
Hij was er niet, dat komt weer als hij zijn lader weer heeft. Die ga ik dan ook vandaag in Gorinchem brengen: kan Luuk 'em morgen meenemen. (Cees: het is dus ook wat eigenbelang :-))
Het tijdsverschil is een beetje erg groot (8 uur) om elkaar op normale tijden te kunnen spreken. Het is óf jij net uit bed óf ik.
Als je al die pannenkoeken laat staan, kun je ter compensatie bij de Indianen (of wat daarvan over is) genieten van een gegrilld stukje vlees.
Liefs, Ariëtte -
01 April 2011 - 11:15
Lia:
Hey broer,
Toen ik de eieren, spek en pannenkoeken zag staan, dacht ik aan jullie gewoonte om op zondag op zijn Engels te ontbijten. Had je vast geen erg in dat het wat overeenkomt: die moet je twee keer missen dus die ene keer... en een centimeter voor je buikomvang zul je niet bij je hebben. Goed nieuws dat je lader je achterna reist, kun je weer vrolijk verder skypen en mailen naar Ariëtte. Kan ze het bericht op een meer Pros' tijdstip lezen :).
Klopt het dat 22 graden hier relatief even hoog is als bij jou 38? Vandaag kan ik me bij de 22 ook nog niks voorstellen. Het is nogal grauw, maar de wat groenende bomen steken wel mooi af. Heerlijk! Waarmee we dan weer zien dat we op God kunnen vertrouwen: het seizoen vordert en wisselt de koude weer af.
Een groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
