Moord op een kakkerlak + minder spannende verhalen

Dinsdagavond
Ik zit hier in de huiskamer van het guesthouse. Daar is gelukkig nog enige gezelligheid te vinden, al bestaat het licht helaas uit louter tl-buizen. Er zijn in ieder geval nog tafels en stoelen, die ik mis op mijn slaapkamer. Zojuist was ik getuige van een moord op een kakkerlak, door een hagedis die onder een deur vandaan kwam springen. Vanavond ga ik besteden aan het nog eens goed doornemen van een aantal documenten die ik de komende dagen hier aan de mensen moet uitleggen. De beste manier om iets zelf te begrijpen is door het aan anderen uit te leggen. Als het goed is, komen er straks nog twee mensen bij hier in het guesthouse. Het zijn Titus en Edwin, die werken bij een andere organisatie, ongeveer 5 uur rijden hier vandaan. Omdat we morgen op tijd beginnen, heb ik hen gevraagd vandaag al te komen.

Woensdag
Titus en Edwin zijn niet op komen dagen, blijkt vanmorgen. Ze staan om 7 uur voor mijn deur te roepen en hebben dus de hele nacht op de weg doorgebracht. Of ze dan wel toe zijn aan een training? "We are OK!"
Ik heb ze wel veel zien gapen vandaag, maar inderdaad waren ze aanwezig...
Het verhaal over de luxe conference room gaat nog verder. Hoewel het hier winter is, en daarom overdag maar 30 graden Celsius, voelen de mensen wel aan dat ik het tamelijk warm vind. Overigens is het niet benauwd of zo. Maar vandaag wordt er in de pauze ineens een airco geïnstalleerd. Er wordt een gordijn opengeschoven en buiten staat een batterij vakschoolstudenten klaar om een complete (gebruikte) airco te installeren.
Omdat ik voor de cursus internet-aansluiting nodig heb, en er in heel de school maar één aansluiting te vinden is, zijn er nu tal van studenten bezig om een heleboel kabels aan elkaar te lassen. Het zal me benieuwen of het morgen werkt.
Over de training valt niet zo veel spannends te vertellen. Ik heb me het afgelopen jaar verdiept in een aantal handige instrumenten die gebruikt kunnen worden voor arbeidsbemiddeling. Die probeer ik nu duidelijk te maken aan een aantal mensen die daar in de praktijk handig gebruik van kunnen maken. Ze zijn enthousiast, maar dat hoort hier sowieso bij de cultuur. Ook morgen ga ik hier nog mee verder. Ik vermoed dat ik dan geen verslag zal schrijven...
Vrijdag heb ik een gesprek over toekomstplannen van de organisaties hier, en daarna ga ik verder met een normaal werkbezoek.

Het leven op de campus hier is erg leuk. Ik loop met veel plezier de 10 minuten naar de vakschool. Op het terrein zijn een kliniek, een aantal huisjes voor leprozen, een kerk, een landbouwproject en nog wel het één en ander. Landbouw wordt hier nog vooroorlogs bedreven, met twee ossen voor een ploeg. Dat blijft intrigeren!

Ik wens jullie allemaal weer al het goed vanuit India. Cornelis, sterkte bij alle prikken en onderzoeken die je deze dagen moet ondergaan!