Op de campus van COUNT

Vandaag heb ik de hele dag doorgebracht op de campus van de COUNT organisatie. Daar is genoeg te beleven. Het is een enorm uitgesterkt terrein waar meer dan duizend mensen wonen.
De dag begon met opnieuw een toespraak voor de jongeren die bij elkaar zijn voor het aids-bewustwordings-project. Het zijn jongeren die uit de stammen van het platteland komen. Vandaag heb ik er meer over gehoord. Dit zijn echt de allerarmsten. Je moet echt denken aan mensen die in simpele hutjes leven, jagen met pijl en boog en met wat landbouw in hun levensonderhoud voorzien. Van veel dorpjes uit zulke stammen zijn jongeren bij het congres aanwezig, om vervolgens datgene wat ze horen door te geven aan hun dorpsgenoten.
Op het terrein staat verder een aantal 'hostels', waarvan ik er enkele heb bezocht. Je zou even mee moeten kunnen kijken! In zo'n hostel wonen 30 tot 60 jongens of meisjes, in een relatief kleine ruimte. Ze slapen op matten op de vloer, vrij dicht bij elkaar, allemaal in één ruimte. Al hun bezittingen passen in één tas of koffer, die op een plank ligt. Ze hebben een strak schema: om 5 uur opstaan, wassen, bijbelteksten leren (ze kunnen zonder haperen hele psalmen opzeggen!), samen bidden, corvee, eten, huiswerk, school, lunchpauze, corvee, tijd om te spelen, tijd voor huiswerk en dan naar bed.
Voor zo'n huis wordt gezorgd door een huisvader en een huismoeder, die in aangrenzende kamers wonen en vaak ook zelf nog een baan hebben bij COUNT. Een wereld apart!
Toen ik aan een groep van 40 meisjes vroeg, wie van hen graag terug wilde naar de thuissituatie, was er niet één bij die dat wilde. Deze thuissituatie is namelijk heel arm; thuis krijgen ze op z'n best één maaltijd per dag. De kinderen gaan eenmaal per jaar, in de grote vakantie, naar huis. Verder leven ze helemaal met hun groep. Er is vaak een hechte band. COUNT besteedt ook veel aandacht aan sociale vaardigheden; ze leren met elkaar omgaan.

De rest van de dag ging vooral op aan besprekingen over het huidige programma en toekomstplannen.
In de loop van de dag werd ik bij een bespreking weggeroepen door Dexter, de directeur van COUNT. Hij wilde me kleren laten aanmeten door een kleermaker. Een kleine man begon driftig al mijn lichaamsmaten op te meten en te noteren. Vanavond kreeg ik het resultaat, als cadeautje van COUNT: een mooie broek en een wat glimmende blouse. Het past allemaal perfect! Dexter vertelde dat deze man al zijn kleren maakt, en dat het prima betaalbaar is.
Mijn dierbare collega Hilda heeft inmiddels ook een Indisch gewaad aangemeten gekregen.

De komende dagen is er mogelijk radiostilte. Morgen moet ik er heel vroeg uit (dat is nu over een uur of 4, dus ik ga zometeen snel naar bed) en dan gaan we een treinreis van 5 uur maken, dwars door India. Vervolgens gaan we in een ander gebied twee partners bezoeken. Daar zullen we in een guesthouse verblijven, waar mogelijk geen internetverbinding is. Jullie zien het wel weer als er nieuws is.

Alle goeds! Cees