Matthew Henry onder de mangoboom
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
04 April 2011 | Nicaragua, Managua
Wat een wijsheid van onze goede God om ons elke week te laten beginnen met een zondag! Het was een heerlijke dag vandaag. De zondag doorbrengen met christenen uit andere culturen brengt altijd weer verrassingen met zich mee.
Vanmorgen gingen we naar de Iglesia Reformada, de gereformeerde kerk van Henk Minderhoud. Ik heb volgens mij al een keer opgeschreven dat hij hier predikant is geworden voor de GZB, en nu een klein kerkverband heeft met drie gemeenten. Naar één van deze gemeenten gingen we vanmorgen met alle partners. We waren met zo’n 25 mensen, en bevolkten ongeveer de helft van de kerk. Het is dus allemaal piepklein. Wat hier verder vooral is? De rooms-katholieke kerk, en pinkstergemeenten in allerlei soorten en maten. Een gereformeerd geluid is schaars. Het is mooi om te zien dat de gemeente toch vooral uit jongeren bestaat. Er zit dus wel toekomst in!
Henk preekte vanmorgen over het laatste oordeel, uit Mattheüs 25. Het was een heel eenvoudige en tegelijk diepgaande preek. Aan de ene kant was er de troost: op de lijdensweg van Christus was er dit onderwijs over wat er uiteindelijk áchter Zijn lijden zou komen: gerechtigheid zal heersen, en Gods Koninkrijk zal volledig geopenbaard worden. Tegelijk is het een aangrijpende geschiedenis, omdat de onherroepelijke scheiding valt. Wat mij trof in de preek was, dat niemand met de Heere in discussie zal gaan. Nu hebben mensen nog vaak opmerkingen dat God onrechtvaardig is; Hij laat een aardbeving in Haïti en een tsunami in Japan gebeuren, en mensen vinden dat oneerlijk. Maar dán, op de jongste dag, zal iedereen in zijn geweten ten volle overtuigd zijn van de rechtvaardigheid van Gods oordeel. Een ander opvallend punt in deze geschiedenis is het feit dat de Heere niet vraagt naar wedergeboorte en geloof, maar naar de vrúchten. Hebben we hongerigen gevoed en naakten gekleed? Juist voor de hulpverleners die aanwezig waren, was het een bemoedigende boodschap.
Vanmiddag heb ik wat contact kunnen hebben met het thuisfront. De skypeverbinding is goed, en dat is erg fijn. Ariëtte vertelt het in Houten aan iedereen, dus ik zal hier ook maar openlijk bekennen dat ik een ernstige fout heb begaan. Op 1 april heb ik haar gemaild dat ik – als ze het goed vond – nog een week langer weg moest blijven om hier een toespraak te houden voor het parlement. Ik heb haar een verdrietige dag bezorgd… Ariëtte, ook vanaf deze plaats nog een keer: sorry, sorry, sorry. (Overigens: deze geweldige vrouw vond het nog goed ook dat ik desnoods langer wegbleef; hulde, hulde, hulde)
Aan het eind van de middag ben ik opgehaald door mijn collega Corstiaan van Aalsburg, die hier werkt. Hij is getrouwd met een Nicaraguaanse, en werkt in Managua voor Woord en Daad. Het was een dienst over godsdienstige opvoeding. Corstiaan hield zelf de preek, over de geschiedenis van Hanna en Samuël. Hij verloochende zijn gereformeerde wortels niet, en liet zelfs Matthew Henry aan het woord onder de mangoboom. Momenteel wordt door de gemeente een kerkje gebouwd, waardoor de dienst tijdelijk onder een mangoboom wordt gehouden. Wat een prachtige belevenis! De zon zakte langzamerhand weg, en daar zat ik met zo’n 50 Nicaraguanen te zingen en te luisteren naar een toespraak onder niet meer dan een provisorisch opgehangen lichtpeertje. Ik heb tegen de gemeente gezegd dat ik op al mijn reizen nog nooit zo’n mooie kerk heb gezien, met zo’n directe toegang tot de hemel… de oude Cubaanse predikant haastte zich om te zeggen dat het in de regentijd écht wel nodig is om een kerk te hebben.
Een paar bijzondere gewoonten in de kerken die me hier zijn opgevallen:
1) De schriftlezing gebeurt interactief! De predikant leest vers 1, en de gemeente vers 2, de predikant weer vers 3 en zo verder. Goed om de aandacht erbij te houden!
2) Er is veel ruimte voor gebed. In de 2e dienst werden de gezinnen opgeroepen bij elkaar te staan, waarna de vader moest bidden. (Helaas zijn de vaders vaak de grote afwezigen in Latijns-Amerika. Talloze gezinnen zijn door vaders in de steek gelaten.)
3) Aan het eind van de dienst wordt er teruggekeken op de dienst door een aantal gemeenteleden, onder leiding van de predikant. Hij kan soms ook vragen aan hen stellen, zodat duidelijk wordt of de preek een beetje ‘geland’ is.
Ik ga er mee ophouden op deze zondagavond. Nog even wat lezen, en dan heerlijk slapen.
Vanmorgen gingen we naar de Iglesia Reformada, de gereformeerde kerk van Henk Minderhoud. Ik heb volgens mij al een keer opgeschreven dat hij hier predikant is geworden voor de GZB, en nu een klein kerkverband heeft met drie gemeenten. Naar één van deze gemeenten gingen we vanmorgen met alle partners. We waren met zo’n 25 mensen, en bevolkten ongeveer de helft van de kerk. Het is dus allemaal piepklein. Wat hier verder vooral is? De rooms-katholieke kerk, en pinkstergemeenten in allerlei soorten en maten. Een gereformeerd geluid is schaars. Het is mooi om te zien dat de gemeente toch vooral uit jongeren bestaat. Er zit dus wel toekomst in!
Henk preekte vanmorgen over het laatste oordeel, uit Mattheüs 25. Het was een heel eenvoudige en tegelijk diepgaande preek. Aan de ene kant was er de troost: op de lijdensweg van Christus was er dit onderwijs over wat er uiteindelijk áchter Zijn lijden zou komen: gerechtigheid zal heersen, en Gods Koninkrijk zal volledig geopenbaard worden. Tegelijk is het een aangrijpende geschiedenis, omdat de onherroepelijke scheiding valt. Wat mij trof in de preek was, dat niemand met de Heere in discussie zal gaan. Nu hebben mensen nog vaak opmerkingen dat God onrechtvaardig is; Hij laat een aardbeving in Haïti en een tsunami in Japan gebeuren, en mensen vinden dat oneerlijk. Maar dán, op de jongste dag, zal iedereen in zijn geweten ten volle overtuigd zijn van de rechtvaardigheid van Gods oordeel. Een ander opvallend punt in deze geschiedenis is het feit dat de Heere niet vraagt naar wedergeboorte en geloof, maar naar de vrúchten. Hebben we hongerigen gevoed en naakten gekleed? Juist voor de hulpverleners die aanwezig waren, was het een bemoedigende boodschap.
Vanmiddag heb ik wat contact kunnen hebben met het thuisfront. De skypeverbinding is goed, en dat is erg fijn. Ariëtte vertelt het in Houten aan iedereen, dus ik zal hier ook maar openlijk bekennen dat ik een ernstige fout heb begaan. Op 1 april heb ik haar gemaild dat ik – als ze het goed vond – nog een week langer weg moest blijven om hier een toespraak te houden voor het parlement. Ik heb haar een verdrietige dag bezorgd… Ariëtte, ook vanaf deze plaats nog een keer: sorry, sorry, sorry. (Overigens: deze geweldige vrouw vond het nog goed ook dat ik desnoods langer wegbleef; hulde, hulde, hulde)
Aan het eind van de middag ben ik opgehaald door mijn collega Corstiaan van Aalsburg, die hier werkt. Hij is getrouwd met een Nicaraguaanse, en werkt in Managua voor Woord en Daad. Het was een dienst over godsdienstige opvoeding. Corstiaan hield zelf de preek, over de geschiedenis van Hanna en Samuël. Hij verloochende zijn gereformeerde wortels niet, en liet zelfs Matthew Henry aan het woord onder de mangoboom. Momenteel wordt door de gemeente een kerkje gebouwd, waardoor de dienst tijdelijk onder een mangoboom wordt gehouden. Wat een prachtige belevenis! De zon zakte langzamerhand weg, en daar zat ik met zo’n 50 Nicaraguanen te zingen en te luisteren naar een toespraak onder niet meer dan een provisorisch opgehangen lichtpeertje. Ik heb tegen de gemeente gezegd dat ik op al mijn reizen nog nooit zo’n mooie kerk heb gezien, met zo’n directe toegang tot de hemel… de oude Cubaanse predikant haastte zich om te zeggen dat het in de regentijd écht wel nodig is om een kerk te hebben.
Een paar bijzondere gewoonten in de kerken die me hier zijn opgevallen:
1) De schriftlezing gebeurt interactief! De predikant leest vers 1, en de gemeente vers 2, de predikant weer vers 3 en zo verder. Goed om de aandacht erbij te houden!
2) Er is veel ruimte voor gebed. In de 2e dienst werden de gezinnen opgeroepen bij elkaar te staan, waarna de vader moest bidden. (Helaas zijn de vaders vaak de grote afwezigen in Latijns-Amerika. Talloze gezinnen zijn door vaders in de steek gelaten.)
3) Aan het eind van de dienst wordt er teruggekeken op de dienst door een aantal gemeenteleden, onder leiding van de predikant. Hij kan soms ook vragen aan hen stellen, zodat duidelijk wordt of de preek een beetje ‘geland’ is.
Ik ga er mee ophouden op deze zondagavond. Nog even wat lezen, en dan heerlijk slapen.
-
04 April 2011 - 05:53
Ariëtte:
Tja, op 1 april zo'n mailtje krijgen met de vraag om langer weg te mogen blijven om te kunnen spreken voor W&D voor de overheid is natuurlijk te gek, maar als je er geen mimiek en stemintonatie erbij hebt, ziet het er toch wel serieus uit. Toen het het Anke vertelde dat jij langer weg wilde blijven, opperde ze al snel dat het om een grap zou kunnen gaan. Dus blijkbaar ben ik nogal goedgelovig en te weinig gevoel voor humor.
Wát een bijzondere kerkdiensten! Heerlijk om in een ander land een voluit bijbelse kerkdienst en gereformeerde preek te horen en je zo verbonden te weten met de mensen daar. Wat geeft dat een oneindig perspectief!
-
04 April 2011 - 07:14
Martijn:
Prachtige diensten maak je mee, Cees. Mooi om te zien dat Gods koninkrijk grenzeloos is!
En.. als je het echt zeker weet en toch niet liever in Nigaragua blijft, tot ziens binnenkort! -
04 April 2011 - 18:24
Lia:
Oeps, wel een beetje heikel om zo ver weg zo'n grap uit te halen. Je vond het vast jammer dat je Ariëttes reactie niet kon zién. En Ariëtte, al bleek er volgens jou te weinig humor in je reactie, Cees heeft die wel goed gepeild - je reactie bedoel ik. En het is nu al snel 9 april... en dan eerst nog 7 - ff kijken wat we gaan doen, en 8 - als Jonathan jarig is.
Je zou zo aan willen schuiven bij zo'n kerkdienst en stilletjes meeluisteren en meegenieten. Verbondenheid voelen en verlangen. Laten we maar vasthouden aan: geloven wórdt aanschouwen.
Nog een paar inspirerende dagen gewenst, broer! -
05 April 2011 - 00:15
Marjan:
Ha Cees,
Wat een mooie ontmoetingen met christenen daar! Ik kom ook nog een bekende tegen in jouw verhaal, ken Corstiaan nog van C.S.F.R.!
Hoop je over een paar dagen weer te zien, goede reis verder!
marjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
