God is in control
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
28 Februari 2011 | India, Haiderabad
Het reisseizoen is bij Woord en Daad weer aangebroken. De eerste grote reis dit jaar is naar India en Bangladesh. Het heeft er trouwens nog om gespannen of ik het eerste deel van de reis mee kon maken. India wordt steeds moeilijker toegankelijk, en in 2010 is geen één collega van Woord en Daad toegelaten. We hebben toch maar weer geprobeerd om een visum te krijgen. Vorige week vrijdag moest ik me melden op de ambassade. Na een lange tijd wachten kreeg ik een gesprek met een ambtenaar. Er was veel machtsvertoon: (“I don’t want you to have two passports”), maar met een zoet lijntje lukte het uiteindelijk om het zegeltje in mijn paspoort te bemachtigen. Veel collega’s in Nederland en India hebben meegebeden, en van één van hen kreeg ik een mooi sms-je: “God is in control – tegen Hem kan geen ambtenaar op”.
Ik zit nu in het vliegtuig het eerste stukje van mijn weblog te schrijven. Met een snelheid van 957 kilometer per uur vliegen we op 12,5 kilometer hoogte over Mesopotamië. Bagdad ligt aan mijn voeten, al zie ik er niets van. Lag hier ooit het Paradijs? Sommige theologen gaan daar van uit. In ieder geval is het een verloren paradijs. Op mijn reis zal ik daar wel weer achter komen. Maar – we zijn op weg naar een nieuwe toekomst, Gods Toekomst, waar gerechtigheid zal wonen!
Ik reis de eerte week samen met Nico Zwemstra en Arno Iedema van Leprazending. Wij sponsoren twee vakscholen van Leprazending in India, en we gaan nu een wederzijds werkbezoek doen. Nico doet hetzelfde werk als ik, ik ken hem al langer. Het is een fijne reisgenoot, en tijdens zo’n lange zit in een vliegtuigstoel leer je elkaar goed kennen. Arno gaat fondswerving doen voor Leprazending, en dit is zijn eerste reis naar een ontwikkelingsproject. In het eerste kwartier dat we elkaar kenden, zei hij dat hij 6 jaar geleden bekeerd is vanuit een totaal buitenkerkelijke achtergrond, en heel graag het gereformeerde volksdeel wil leren kennenl
We gaan de komende dagen naar Word and Deed India en COUNT, twee partnerorganisaties van Woord en Daad waar ik al meermalen geweest ben. Daarna reizen we per vliegtuig naar Vizianagram, waar Leprazending een vakschool heeft. Centraal staat een kwaliteitscheck die we op alle scholen gaan afnemen, om te kijken hoe dingen geregeld zijn, en hoe we de kwaliteit kunnen verhogen. Met al deze technische zaken zal ik jullie als thuisfront niet vermoeien, maar ongetwijfeld zal ik weer boeiende ontmoetingen en gesprekken hebben die het waard zijn om op te schrijven.
Ik plaats dit verslag vanaf de prachtige luchthaven van Abu Dhabi. Net had ik een verrassende ontmoeting. Naast me in de rij voor de balie hoorde ik Nederlands spreken, en het was zelfs ook nog wel een bekende stem. De stem bleek te zijn van Bertus Waaijenberg, de leider van de jeugdvereniging waar Ariëtte en ik elkaar hebben leren kennen. Het moet toch wel 20 jaar geleden zijn dat we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Samen met Leen van der Maas van Bijzondere Noden was hij op weg naar Pakistan, waar ze noodhulp hadden verleend.
Ik zit nu in het vliegtuig het eerste stukje van mijn weblog te schrijven. Met een snelheid van 957 kilometer per uur vliegen we op 12,5 kilometer hoogte over Mesopotamië. Bagdad ligt aan mijn voeten, al zie ik er niets van. Lag hier ooit het Paradijs? Sommige theologen gaan daar van uit. In ieder geval is het een verloren paradijs. Op mijn reis zal ik daar wel weer achter komen. Maar – we zijn op weg naar een nieuwe toekomst, Gods Toekomst, waar gerechtigheid zal wonen!
Ik reis de eerte week samen met Nico Zwemstra en Arno Iedema van Leprazending. Wij sponsoren twee vakscholen van Leprazending in India, en we gaan nu een wederzijds werkbezoek doen. Nico doet hetzelfde werk als ik, ik ken hem al langer. Het is een fijne reisgenoot, en tijdens zo’n lange zit in een vliegtuigstoel leer je elkaar goed kennen. Arno gaat fondswerving doen voor Leprazending, en dit is zijn eerste reis naar een ontwikkelingsproject. In het eerste kwartier dat we elkaar kenden, zei hij dat hij 6 jaar geleden bekeerd is vanuit een totaal buitenkerkelijke achtergrond, en heel graag het gereformeerde volksdeel wil leren kennenl
We gaan de komende dagen naar Word and Deed India en COUNT, twee partnerorganisaties van Woord en Daad waar ik al meermalen geweest ben. Daarna reizen we per vliegtuig naar Vizianagram, waar Leprazending een vakschool heeft. Centraal staat een kwaliteitscheck die we op alle scholen gaan afnemen, om te kijken hoe dingen geregeld zijn, en hoe we de kwaliteit kunnen verhogen. Met al deze technische zaken zal ik jullie als thuisfront niet vermoeien, maar ongetwijfeld zal ik weer boeiende ontmoetingen en gesprekken hebben die het waard zijn om op te schrijven.
Ik plaats dit verslag vanaf de prachtige luchthaven van Abu Dhabi. Net had ik een verrassende ontmoeting. Naast me in de rij voor de balie hoorde ik Nederlands spreken, en het was zelfs ook nog wel een bekende stem. De stem bleek te zijn van Bertus Waaijenberg, de leider van de jeugdvereniging waar Ariëtte en ik elkaar hebben leren kennen. Het moet toch wel 20 jaar geleden zijn dat we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Samen met Leen van der Maas van Bijzondere Noden was hij op weg naar Pakistan, waar ze noodhulp hadden verleend.
-
28 Februari 2011 - 17:27
Ariëtte:
Wat grappig: Bertus ontmoet? Vroeger zeiden we trouwens nog keurig 'meneer Waaijenberg'.
En: was je al eens geweest in Abu Dhabi?
Een goede reis verder!!
Liefs, Ariëtte -
28 Februari 2011 - 19:27
Lia:
Hey Cees,
Zo, de eerste weken is het een stukje leuker om de mail te openen want een heel aantal keren verwacht ik een seintje van je, :). Ik heb skype ook meteen nog gecheckt, voor het geval we elkaar op vreemde tijden nog even treffen. Je had er vast weer veel zin in om op vlucht te gaan. Een paar weken geleden is de fam. Schenau weer teruggekomen uit India. Ergens halverwege aan de oostkust, nieuw project. Ze waren helemaal blij. Ze konden een stuk of wat naaimachines kopen en achterlaten en daar was iedereen enorm dankbaar voor. 'Ik denk dat ik nu dag en nacht aan het werk moet voor hen. Maar gelukkig zakt dat gevoel wel weer af', zei zij.
Ik mag hopen dat jij je in betere temperaturen begeeft. Grijs, guur, nattig, koud. Maar: er staan al wat bomen in bloei.
Die naam laat bij mij ook nog wel wat rinkelen. Uit èèl toch? En vanmiddag zag ik in de krant een bekend 'bruidspaar, 50 jaar of zo, Onderaan de dijk, richting Hèmert, paardenbak erbij. Zo heb je ineens weer lijntjes naar het verleden lopen en komen er herinneringen boven.
Bun drum!
Lia -
01 Maart 2011 - 23:44
Anke:
Ha pap!
Eigenlijk dus super bijzonder dat u nu Indiase grond onder uw voeten hebt... Het feit dat het zeldzaam wordt om Nederlanders onder zich te hebben, zal het eerbetoon van de Indiërs misschien nog wel groter maken. Geniet er van! :P
Een groet uit Leiden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
