Missie voltooid
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
27 November 2009 | India, Haiderabad
Hèhè, de belangrijkste klus hier in Hyderabad zit er op. Eerlijk gezegd zag ik erg tegen de eerste drie dagen op. Ik moest fulltime training verzorgen over zaken waar ik slechts een klein beetje verstand van heb. Dat betekent een zeer grondige voorbereiding en op de dag een uitputtingsslag. Maar gelukkig zijn we er goed doorgekomen. De evaluaties waren heel positief. Dat hoort ook wel bij de beleefdheidsvormen hier. Maar ik ben er zelf ook tevreden over, heb echt ervaren dat ik hierin geholpen ben.
De trainingen gingen 2 dagen over allerlei mogelijkheden voor arbeidsbemiddeling, en de laatste dag ging het over strategische planning voor de organisatie.
Als altijd geniet ik van de contacten. Vanmorgen kwam ik in gesprek met de dame die voor me kookt. Ze heet zoiets als Sissikumari, een vrouw van zo'n 55 jaar. Ze wil graag praten en kan redelijk in het Engels communiceren. Ze is al 20 jaar weduwe en heeft twee kinderen die ook hier op de Word and Deed campus wonen. Haar man was Hindoe toen hij stierf, maar daarna is SissiKumari christin geworden, vertelde ze. En ook haar kinderen zijn daar gelukkig in meegegaan. Toen ik later naar school liep, stond ze in de ingang van haar huisje te zwaaien; ze wilde me graag haar woninkje laten zien. Inderdaad woninkje. Drie kleine vertrekjes van allemaal zo'n 10 vierkante meter. Een klein plaatsje achter het huis. En dat is het dan. Ze woont er samen met haar zoon. Vervolgens bracht ze me naar het huis van haar dochter, die daar met man en twee kindjes woont.
Omdat het contact nu toch eenmaal gelegd was, bracht ze vanavond bij het diner haar twee kleinkinderen mee. Dat vind ik altijd heerlijk, om in het buitenland even een kindje te knuffelen.
Morgen hoop ik opgehaald te worden door Dexter, directeur van COUNT. Met hem ben ik vorig jaar goede vrienden geworden, en ik zie er naar uit om hem en Deena, en ook zijn ouders te ontmoeten.
Na een inspannende werkweek ga ik nog even relaxen en dan heerlijk een lange(re) nacht maken.
Groeten uit Hyderabad
De trainingen gingen 2 dagen over allerlei mogelijkheden voor arbeidsbemiddeling, en de laatste dag ging het over strategische planning voor de organisatie.
Als altijd geniet ik van de contacten. Vanmorgen kwam ik in gesprek met de dame die voor me kookt. Ze heet zoiets als Sissikumari, een vrouw van zo'n 55 jaar. Ze wil graag praten en kan redelijk in het Engels communiceren. Ze is al 20 jaar weduwe en heeft twee kinderen die ook hier op de Word and Deed campus wonen. Haar man was Hindoe toen hij stierf, maar daarna is SissiKumari christin geworden, vertelde ze. En ook haar kinderen zijn daar gelukkig in meegegaan. Toen ik later naar school liep, stond ze in de ingang van haar huisje te zwaaien; ze wilde me graag haar woninkje laten zien. Inderdaad woninkje. Drie kleine vertrekjes van allemaal zo'n 10 vierkante meter. Een klein plaatsje achter het huis. En dat is het dan. Ze woont er samen met haar zoon. Vervolgens bracht ze me naar het huis van haar dochter, die daar met man en twee kindjes woont.
Omdat het contact nu toch eenmaal gelegd was, bracht ze vanavond bij het diner haar twee kleinkinderen mee. Dat vind ik altijd heerlijk, om in het buitenland even een kindje te knuffelen.
Morgen hoop ik opgehaald te worden door Dexter, directeur van COUNT. Met hem ben ik vorig jaar goede vrienden geworden, en ik zie er naar uit om hem en Deena, en ook zijn ouders te ontmoeten.
Na een inspannende werkweek ga ik nog even relaxen en dan heerlijk een lange(re) nacht maken.
Groeten uit Hyderabad
-
27 November 2009 - 18:40
Frank:
Hoi Cees,
Mooi dat het gelukt is! In Nederland heb je ook geen moeite met en flinke "hug" toch?? -
27 November 2009 - 18:41
Frank:
... lees "een" flinke .... -
27 November 2009 - 20:31
Benny En Gerrianne:
Hoi Cees,
Leuk om te lezen wat je zoal meemaakt in India. Veel succes en geniet er nog van!
-
27 November 2009 - 21:38
Anke:
Frank, doet ie dat bij jou ook al dan?! -
27 November 2009 - 21:41
Anke:
O ja, pap, de drie wereldreizigers zijn ook in India aangekomen. Dus als u bekende gezichten ziet... check hun weblog voor prachtige foto's en de voor u enigszins bekende Indiaverhalen: www.kwikkwekkwak.reismee.nl -
28 November 2009 - 19:12
Lia:
Ha, 't klinkt behoorlijk Breugeliaans: knuffelen. Als ik het goed begrijp, heb je nu het moeilijke deel achter de rug al viel dat gelukkig ook mee, en komt nu de gesneden koek? Zal wel niet, maar je voelt je daar meer gewend bij. Wij gaan zo naar Han - jarig. En volgende week naar het Concertgebouw, naar de Messiah. Geweldig!!En die foto die ma op zou moeten hangen: als je nou volgende week je laptop meeneemt als papa jarig is, kan ze nog nagenieten. Kun je niet een paar grote kakkerlakken op de foto zetten, dan griezelt ze nog en vind je heel zielig dat die om je heen klauteren. Cees, gegroet met een zussenhug.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
