Weekend in Batticaloa

Het is alweer zaterdag als ik dit schrijf, en ik loop drie dagen achter met mijn weblog.
We hebben deze week heel veel bezoeken afgelegd in deze omgeving in het kader van ons vakschool-project. Zo hebben we vier oud-leerlingen opgezocht op de plaats waar ze nu werken. De jongelui zijn redelijk succesvol. Na de tsunami is er best veel geld naar de oostkust gekomen en er zijn dan ook veel bouwprojecten. Electriciëns, loodgieters en metselaars zijn veel gevraagd. Veel jongelui zijn zzp-er: zelfstandige zonder personeel. Ze redden het goed en verdienen soms nog meer dan hun oud-docenten die ons begeleiden!
We zijn ook naar een vakschool van de overheid geweest, om het verschil te zien met de door ons gesteunde school. Er zijn zeker verschillen! De materialen in de overheidsschool zijn beter; er staan nieuwe modellen, en er is duidelijk meer geld beschikbaar. Maar ... de docenten en leerlingen ontbreken! De directeur is weg, zogenaamd naar de kantine. Van de 125 leerlingen zijn er maar een stuk of 35 aan het werk. De rest is thuis. Het schijnt hier heel normaal te zijn dat een docent aankondigt er de volgende dag niet te zijn, waardoor de leerlingen ook niet hoeven te komen. Om zijn loon op te strijken, komt de docent nog wel even zijn handtekening plaatsen in de presentielijst...
We zijn ook naar een opbouwprogramma geweest in het tsunami-gebied. Hier worden huizen gebouwd, er is onderwijs, onder een afdak kunnen jongeren ook een vak leren, er zijn huizen waar wezen worden opgevangen, en zo wordt een totaal-aanpak geboden voor dit ontredderde gebied. Het valt me op hoe veerkrachtig de mensen hier zijn.
Op een avond werden we uitgenodigd voor een afscheidsmaaltijd, omdat mijn collega's Leen en Ellen vertrokken naar Colombo. Daar zaten we, met een aantal werkers van de organisatie, aan het water, onder palmbomen, in het donker van de avond. Er werden Sri Lankese liederen gezongen, wij hebben nog iemand in het Nederlands toegezongen die jarig was, en daarna was er een heerlijk buffet.
Vanmorgen hebben Maryse en ik gewerkt met het team van de vakschool. Zaterdagmorgen? Geen probleem, alle docenten komen keurig opdagen. We hebben een evaluatie van de vakschool voorbereid. Een consultant gaat aan de hand van de vragen die we nu hebben opgesteld, de vakschool doorlichten om te kijken wat er goed gaat en wat er beter kan.
Vanmiddag hebben we aan de kust van de Indische oceaan onder een palmboom in de zon de evaluatie zitten uitwerken ... heel idyllisch!
Straks gaan we eten met ds. Jeyanesan en zijn vrouw. Dat is een belevenis apart. Om ons te bedienen, lopen een stuk of 3 jonge vrouwen rond met schalen, flessen water en alles wat er te eten valt. Waag het niet om zelf op te scheppen! Dat hoort bij het werk van deze vrouwen. Ze zijn enorm toegewijd en hun leven is dienen. Dit doet me sterk denken aan de Indiase cultuur, waar ik dit ook tegen ben gekomen. En meestal is het eten erg lekker. Ik eet elke dag garnalen en vis, en kan er geen genoeg van krijgen!
Ondertussen heeft de reis langzamerhand ook lang genoeg geduurd. Nog vier nachtjes slapen...