Eerste dagen

Mijn verjaardag wordt dit jaar erg mager gevierd, want de volgende morgen moet ik om 6 uur op Schiphol zijn. De Obama-hype blijkt een storm in een glas water - op de weg en op de luchthaven is het rustiger dan ooit. Na een reis van 24 uur kom ik in het hotel in Managua aan.

Ik werk hier samen met onze partnerorganisatie INDEF. Het is een mooie club mensen, die bijna allemaal zelf ook opgeleid zijn binnen dezelfde organisatie. Om een voorbeeld te geven: mijn vertaalster Dora groeide op in een gezin van zeven kinderen, die van vier verschillende vaders zijn. Haar echte vader heeft ze nauwelijks gekend, en hij overleed toen ze zeven jaar was. Het was een zegen voor haar dat ze op tienjarige leeftijd de zendeling Henk Minderhoud tegenkwam, die zich als een vader over haar ontfermd heeft. Het is nu een stabiele jonge vrouw met drie kinderen en een goed huwelijk. Bovendien is Dora een geweldige vertaalster, en dat helpt enorm als ik in Latijns Amerika ben. Overigens merk ik heel goed dat ik het afgelopen halfjaar veel heb geïnvesteerd in Spaans; het lukt goed om een huis-tuin-en-keuken gesprek te hebben (in het Spaans: casa-jardin-cocina-discusion).

De eerste dagen besteed ik aan trainen van het team. Een dag lang houden we ons bezig met financiële duurzaamheid: hoe kunnen we zorgen dat het programma op den duur zichzelf gaat bedruipen? En de rest van de tijd besteden we aan een diepte-boring van het programma. Ik spreek met oud-leerlingen, met mensen vanuit de omringende gemeenschap, met docenten en met de managers. Verder heb ik informatie bij me vanuit het verleden, waardoor er een totaalplaatje ontstaat hoe het programma draait, en waar het verbeterd kan worden. Het is een boeiende oefening die ik hier voor het eerst uitvoer.

We nemen ook een dag om een programma te bezoeken in de bergen. Dat heb ik geweten. 's morgens om half 7 klaar staan, en dan om half 12 aankomen op de plaats van bestemming... totaal zit ik deze dag zo'n 9 uur in de bus. Het laatste stuk is te steil; daar worden we met een pick-up opgehaald. Maar de stoere Argentijnse chauffeuse heeft niet gerekend op 12 personen - het wordt nu een erg vol bakkie. Aangezien de dame geen medelijden heeft maar vol gas de bergweg op scheurt, is het gegil niet van de lucht.

Het project is heel mooi: een koffieplantage waar een opleiding aan verbonden was. Leerlingen leren er gewassen verbouwen en dierhouderij. Er zijn allerlei bedrijfjes aan de school verbonden, waardoor ruim 70% van de kosten terugverdiend wordt. Over twee jaar moet dit 100% zijn. Ik ben blij dat ik mijn partner hier gebracht heb - het kan een waardevol contact worden. het mooiste van het project is ongetwijfeld de 'eco-lodge', een schitterend verblijf midden in de natuur. Hier zou ik wel een weekje met mijn Jet willen verblijven...