Kennismaken met India!

Inmiddels ben ik aan mijn volgende reis bezig. Op dit moment ben ik nog geen 24 uur in India, maar voor mijn gevoel ben ik er al dagen! De vliegreis was zoals gewoonlijk vertraagd. Ik begin er aan te wennen. Op de vluchten waar ik voor boek, zit altijd iemand die wel zijn koffer incheckt, maar vervolgens nooit bij het vliegtuig aankomt (vorige keer heette de persoon in kwestie Murphy). Dat betekent dat de koffer uit het grote ruim gezocht moet worden uit veiligheidsoverwegingen. We vertrokken drie kwartier te laat en deze keer kon er blijkbaar niets ingehaald worden.
Op het vliegveld in Hyderabad stond (hoewel het daar drie uur in de nacht was) een enorme groep mensen te wachten. Gelukkig wachtten ze niet allemaal op ons… De chauffeurs hadden voor Hilda de Vries (mijn reisgenoot) en mij een bos rozen. Zeg het met bloemen, vinden ze hier. Ik moet er aan gaan wennen dat de partners in India altijd veel werk maken van de Woord en Daad – werkbezoeken.
Na een boeiende rit door Hyderabad (er zijn nog tal van winkels open, vrouwen zijn de straat aan het vegen, chauffeurs liggen in de gele driewiel-taxi’s te slapen en het is nog een drukte van belang) kwamen we om 4 uur aan in het hotel. De nacht was dus kort. Na wat onderhandelen met de chauffeurs (waarbij ik het zogenaamd erg voor de nachtrust van Hilda opnam) kwamen we tot overeenstemming: om tien uur zouden we weer worden opgehaald.
Vandaag (= dinsdag) heb ik doorgebracht op een vakschool, ongeveer een uur rijden van het hotel. Op deze school worden 10 verschillende cursussen gegeven van elk een jaar. Denk aan timmeren, loodgieten, lassen, computertechniek, naaien etc. In een jaar leren deze jonge mensen (16 tot 25 jaar) een beroep, waarna ze bijna allemaal wel zonder problemen aan de slag kunnen. Het was leuk om kennis te maken met de directeur, Sudarshan. Het is een man van ca. 35 jaar die erg gedreven is en goed leiding geeft aan de school. De leerlingen zijn bijna allemaal intern; ik heb het internaat ook bezocht. Ze slapen in grote zalen op matten op de vloer.
Tussen de middag heb ik een stevige Indische maaltijd gegeten. Het lijkt best op dat wat je bij een Chinees-Indisch restaurant ophaalt, alleen zit de sambal er niet bij, maar er doorheen… Gelukkig zijn er literflessen vers water voorhanden.
Aan het eind van de middag hebben we nog een bezoek gebracht aan een huis waar 31 kinderen worden opgevangen door een echtpaar; alle kinderen hebben te maken met aids. Ze hebben het zelf, of zijn hun ouder(s) verloren door deze ziekte. Het was indrukwekkend om hier te zijn. De sfeer was erg positief. De mensen die het huis runnen, geven ook het evangelie aan de kinderen door. Hun Bijbelkennis is vrij groot. Zo konden ze allemaal zonder haperen een lievelingstekst uit de Bijbel opzeggen. Ontroerend om hier te zijn, zeker als je weet dat 1/3 van de kinderen zelf deze vreselijke ziekte heeft, zonder dat ze er iets aan hebben kunnen doen.
Samen met Hilda heb ik de dag afgesloten meten ‘kebab-festival’ in het restaurant hier. Opnieuw hot tot zeer hot, maar daarvoor zijn we in India… het weer is trouwens geweldig; mooi zomerweer met temperaturen rond de 30 graden.
Allemaal alweer een hartelijke groet!
Cees