Self help group

Vandaag zijn we te gast in het uiterste noorden van Zambia, tegen Tanzania aan, bij een partner van Red een Kind. Het gaat om RCZ, Reformed Church of Zambia. Ze doen heel leuke dingen in de dorpjes. We gaan naar twee van die projecten toe.

Het eerste project is een zogenaamde Self Help Group. Een aantal mensen vormt een groep en gaat met elkaar een klein bedrag per week sparen. Er ontstaat een flink bedrag (voor hun begrippen) op de bank, waar ook nog wat rente over komt. Op een gegeven moment kunnen ze met elkaar een flink project aanpakken, of sommige leden krijgen een lening die met rente terugbetaald moet worden. Ik zie dit concept hier voor het eerst echt in werking, hoewel ik wist dat het wereldwijd succesvol toegepast wordt.

De groep die we vanmorgen zien, heeft met elkaar een stuk grond gehuurd om een speciaal soort uien te verbouwen. RCZ heeft een trainer geregeld om de groep te begeleiden. Het is een dame die op een motorfiets aan komt rijden. De groep heeft zich inmiddels verzameld in de kerk. Vooral jongvolwassenen, één heeft een baby op schoot. De trainer gaat heel duidelijk een kostprijsberekening met de groep doornemen. Daarna gaan we naar het veld, waar de trainer een aantal dingen zegt over het planten van uien en het onderhoud van het veld.

We nemen afscheid om naar een tweede project te gaan. Dit is een groep boeren die met elkaar vis kweken in grote kuilen van zo’n 10 bij 10 meter. Er wordt jonge vis in uitgezet, die na 6 maanden ‘geoogst’ kan worden en vervolgens verkocht in de stad. Het is niet arbeidsintensief (als de kuil eenmaal gegraven is) en brengt een leuk bedrag op. Sommige leden van de groep hier hebben al een eigen kleine ‘fish pond’ gegraven.

Verder zien we van RCZ nog wat projecten: een project waarbij varkens worden gefokt, een pluimvee-project en een winkel waarin zelfgemaakte artikelen worden verkocht. Verder is er nog een restaurant dat gerund wordt door jonge moeders die een training hebben gehad in koken en bedienen. We hebben er vandaag ontbeten en geluncht, en het was voortreffelijk.

Inmiddels zijn we al weer op de terugweg naar Lusaka. Omdat de reis in één keer toch veelgevraagd is van de chauffeur, hebben we de eerste 170 km er al op zitten. Er staat nog 850 kilometer op de borden. Morgen hopen we dan ook bij zonsopgang te vertrekken om op tijd in Lusaka te zijn.

Het is voor mij een enorm leerzame week doordat ik allerlei goede projecten op het platteland zie, die me helpen om een beeld te krijgen van hulpverlening in deze context. We gaan er onze winst mee doen!