Het evangelie in de 'City of sin'

Vanmorgen zijn we in alle vroegte (iets na 8 uur) vertrokken naar Pattaya. Daar preekte Chowkee vanmorgen, en hij had ons uitgenodigd voor deze dienst. Pattaya ligt aan de kust, vrij dicht bij Bangkok. Deze stad is heel bekend, maar helaas niet om zulke goede redenen. Er komen hier veel mannen op de mooie Thaise vrouwen af. "Als je hier 's avonds na 6 uur op straat loopt, kun je zien dat alles beschikbaar is wat God verboden heeft. En daarom kun je rond die tijd maar beter je ogen dicht doen hier", aldus Chowkee. Hij noemde Pattaya dan ook de 'City of sin', stad van de zonde.

Maar ook daar wordt het evangelie verkondigd! We kwamen in een bovenzaaltje terecht bij een gemeente van Birmezen. De gemeente is ongeveer zes jaar geleden gestart, en ik schat dat er nu toch wel zo ongeveer 60 personen waren. Daaronder waren veel mensen die kort geleden tot bekering zijn gekomen. Eén van hen vertelde daar iets over. Het was een man van zo'n 55 jaar, die jarenlang als monnik heeft gediend in een Boeddhistische tempel. Hij bad altijd 'op goed geluk', in de hoop dat de goden hem gunstig gezind zouden zijn. Maar daar is verandering in gekomen. Deze man heeft echt bidden geleerd, en hij zei: "Nu weet ik dat er een God is die gebeden hoort. Hij zegt soms ja, en soms nee, maar Hij antwoordt altijd!" Nu is deze man diaken van de jonge gemeente, en hij ging in de dienst voor in gebed.

De dienst begon met een vrij lange periode van worship. Afwisselend werd er gezongen en gebeden. Juist gisteren had ik nog tegen een collega gezegd dat ik niet zo weg ben van de muziek en zang in Azië. Het is een totaal andere muziekbeleving dan ik gewend ben, het klinkt wat mysterieus en koel in mijn oren. Maar vanmorgen hoorde ik een uitzondering. Wat kunnen die Birmezen zingen! Ik spreek hun taal niet, maar hun gezichtsuitdrukking sprak duidelijke taal. Het was bijzonder om deze gemeente te horen zingen in lofprijzing, boetedoening en toewijding.

De preek ging over 2 Timotheus 3. Uiteraard konden we de preek niet volgen, maar af en toe gaf Chowkee een samenvatting. Eén fragment is me bijgebleven. Het ging over de 'reuk van Christus', naar aanleiding van 2 Korinthe. Hij zei dat geur niet tastbaar is, maar dat onze geur wel iets zegt over onszelf. Zo moet er van christenen de geur van Christus uitgaan. Wat is dat belangrijk, voor een jonge gemeente, in een stad waar zonde en afgoderij tastbaar zijn!

Na de dienst werden we door de gemeente uitgenodigd voor een Birmese maaltijd. Het was wel tamelijk pittig, maar het smaakte bijzonder goed. Volgens een collega dreven er kuikentjes in het gerecht, maar vermoedelijk heb ik die over het hoofd gezien.

We hebben nog een poosje aan de prachtige baai gezeten en zijn toen weer naar het hotel gegaan in Bangkok. Ik ga op tijd slapen; morgen begint het echte werk!