Twee dagen op de vakschool

De afgelopen twee dagen ben ik ‘ondergedoken’ op een plaats waar geen Internet beschikbaar was. Met Leen Stok heb ik de vakschool bezocht die door P&A gesteund wordt. Dit is ca. 2 uur rijden vanaf het kantoor. Om uitgebreid de tijd te hebben, bleven we op het project overnachten.

De rit naar de vakschool was erg mooi. We reden langs de baai van Haïti, die heel groot is. Je ziet van alles onderweg. Vissersscheepjes, een markt, erg veel vuilnis langs de weg met varkens, geiten en mensen die zoeken naar iets waardevols. Elke bus is een kunstwerk. Hij is helemaal volgeschilderd met felle kleuren. De ramen zijn vaak in de vorm van een ovaal of een hart. En ze zitten allemaal propvol met donkere mensen. Ook op de bussen staan veel bijbelteksten, zoals 'Groot is Jehova' of 'God is liefde'. Op veel bussen staat ook 'Perseverance', volharding. Dat is wel nodig in het verkeer in Port au Prince. Soms doe je 20 minuten over een kilometer!

Ondertussen is het hier elke dag prachtig weer. Wel is het heel warm, zo’n 30-35 graden schat ik in. Je energie hangt dan wel af van airco!

De vakschool staat in landelijk gebied. Ca. 110 leerlingen bezoeken deze school, die drie opleidingen heeft: landbouw, bouwkunde en ‘haute couture’. Van de leerlingen verblijven er 70 in een internaat, dat ook op het terrein staat. Behalve met kerst en in de zomervakantie zijn deze leerlingen (16-20 jaar) het hele jaar van huis! Wat me opviel was, dat de betrokkenheid bij de lessen erg groot was. We hebben een les godsdienst, een les aardrijkskunde en een les landbouw meegemaakt. De klassen zijn groot, soms tot ruim 50 leerlingen. Maar er is een constante aandacht, zelfs als de lessen vrij saai zijn.
De leerlingen komen elke ochtend en elke avond samen in een kapel, waar ze een ‘devotional time’ hebben. We hebben deze bijeenkomst tweemaal bezocht. De devotional time wordt geheel door leerlingen geleid. Het is een afwisseling van meermalen bidden, zingen en een toespraak. Ook hierbij waren de leerlingen zeer betrokken.

De avond en de nacht hebben we doorgebracht bij Thomas Eve. Hij is directeur van de school en ook predikant. Met zijn vrouw en drie zoontjes woont hij in een huis op het terrein van de school. Leen en ik kregen de ouderslaapkamer toegewezen, waar meerdere bedden stonden. Waar het hele gezin verder gehuisd heeft, is voor ons onduidelijk. Er waren ’s morgens wat kussens van de bank; waarschijnlijk hebben ze heel wat op moeten offeren voor de gasten. Behalve dat ik om half 4 door mijn bed zakte, heb ik prima geslapen.

Vandaag zijn we weer teruggekomen naar het hoofdkantoor om ook daar besprekingen te hebben. De gesprekken zijn steeds in het Creools. Dit is een simpele vorm van Frans, maar niet zo simpel dat het gemakkelijk te verstaan is. Ik bak er niets van en helaas zijn er nauwelijks vertalers. Omdat Leen (die Creools spreekt) momenteel een andere bespreking heeft, zit ik momenteel op het kantoor van mijn counterpart maar ander werk te doen. Communiceren bleek vrij vruchteloos.
Het eind van deze week komt in zicht. Gelukkig maar…